Με ένα κυβερνητικό διάταγμα, Τετάρτη πρωί η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ. Η δρομολόγηση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου που δίνει στους αρμόδιους υπουργούς τη δυνατότητα να κλείνουν φορείς και οργανισμούς της εποπτείας τους, βρήκε άμεση εφαρμογή με τη απόφαση Κεδίκογλου να κλείσει σε μια μέρα η ΕΡΤ απολύοντας 2.600 εργαζόμενους.
Είναι μια κίνηση στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης του κράτους, είναι συνέχεια των ιδιωτικοποιήσεων (ακόμα και στο νερό), των συγχωνεύσεων σχολείων και νοσοκομείων, των περικοπών σε κάθε κοινωνική δαπάνη που άμεσα ή έμμεσα αφορά τον εργαζόμενο κόσμο, τη μείωση των μισθών και των συντάξεων. Η μάχη με το χθες που ο Σαμαράς διαλαλεί, γίνεται από τη πλευρά τους για ένα αύριο αποψιλωμένο ακόμα και από στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές που το κράτος το προηγούμενο διάστημα παρείχε.
Οι 2.600 απολύσεις της ΕΡΤ καλύπτουν το μνημονιακό στόχο των 2.000 απολύσεων μέχρι τα τέλη Ιουνίου. Είναι όμως παράλληλα και απόφαση- ‘πιλότος’ για το τι θα ακολουθήσει στο δημόσιο, με κλεισίματα φορέων και οργανισμών, καταργήσεις οργανικών θέσεων, αξιολογήσεις, 14.500 απολύσεις μέχρι το τέλος Ιουλίου. Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου ήρθε για να μείνει, για να λύνει τα χέρια των κυβερνητικών για να συνεχιστεί η σφαγή. Οι κυβερνώντες, το σύστημα σε αυτή του την ιστορική περίοδο θεωρεί εμπόδιο και χάσιμο χρόνου ακόμα και το κοινοβουλευτικό παιχνίδι, των συσχετισμών εντός βουλής. Οι απολύσεις πρέπει να γίνονται, το σχέδιο να προχωράει, τα μνημόνια να εφαρμόζονται κατά γράμμα.
ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ήξεραν. Και συμφωνούσαν. Αλλά και συμφωνούν. Πέρα από την δημοσιογραφική αποκάλυψη κοντά ένα μήνα πριν, βγήκε και τώρα στη δημοσιότητα η συνάντηση των τριών πολιτικών αρχηγών, την Κυριακή ακριβώς για το σχέδιο για την ΕΡΤ. Οι διαφωνίες που τώρα εμφανίζονται στο κυβερνητικό σχέδιο αφορά τον τρόπο επίτευξης ακριβώς του ίδιου πράγματος, κάτω από τα ίδια κριτήρια. Και με διάλογο. Αξιολόγηση, απολύσεις, μείωση κόστους, ότι ακριβώς κάνει η κυβέρνηση, αλλά χωρίς κλείσιμο. Δεν είναι απάντηση στο κυβερνητικό σχέδιο αλλά συμπλήρωμα του για να ανακοπούν και οι φωνές αντίστασης που αυτή την ώρα έχουν φουντώσει. Γιατί προφανώς δεν ‘αρκεί’ η υποστήριξη στο κλείσιμο της ΕΡΤ που παρέχει η Χρυσή Αυγή.
Είμαστε με τον αγώνα της ΕΡΤ! Όχι για την υπεράσπιση των παχυλών μισθών των μάνατζερ, των διευθυντών και των παρατρεχάμενων. Αυτοί, η ‘σπατάλη’ και στο νέο καθεστώς που λένε θα υπάρχουν. Ούτε γιατί θέλουμε σταθερά και ένα κυβερνητικό φερέφωνο αστικής προπαγάνδας, λασπολογίας των αγώνων, ξεπλύματος μυαλών πλάι στα τηλε-παράθυρα των μεγαλοεργολάβων και μεγαλοκαρχαρίων. Αλλά γιατί:
Με τον αγώνα μπορούμε να δώσουμε απάντηση στον καταιγισμό απολύσεων, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Καμία απόλυση, δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές. Ψωμί για κάθε άνθρωπο, κανένας στα σκουπίδια, κανένας στην ανεργία.
Επιδιώκουμε φορείς ενημέρωσης με εργατικό έλεγχο, με αποφασιστικό ρόλο των ίδιων των εργαζομένων στα μέσα και των ευρύτερων δομών αυτοοργάνωσης του εργατικού κινήματος, κόντρα στα κυβερνητικά δελτία και τη φίμωση των εργαζομένων, των αγωνιών τους και των αγώνων τους. Και μάλιστα σαν μέρος του αγώνα για να έχουμε στα χέρια μας, στα χέρια των ανθρώπων που παράγουν τον έλεγχο όλων των παραγωγικών μονάδων και των τραπεζών, να έχουμε τον έλεγχο της ζωής, με την εργατική εξουσία.
Πιστεύουμε ότι ο αγώνας της ΕΡΤ μπορεί και πρέπει να αποτελέσει κέντρο αγώνα για όλους τους εργαζομένους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Για πανεργατική μάχη, τούτη τη φορά, μετά την καταστολή της απόφασης απεργίας των καθηγητών, κόντρα στην κυβέρνηση, την τρόικα και τα μνημόνια. Για να δείξουμε ότι ο δρόμος, ο δικός μας δρόμος μπορεί να τους ανατρέψει και όχι τα εκδοκοινοβουλευτικά παιχνίδια –που και ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ συντηρούν. Για την οργάνωση των υπαρκτών τάσεων εργατικής χειραφέτησης που μέσα από τις μεγάλες και μικρές μάχες, καθημερινά στους χώρους δουλειάς έχουν ξεπηδήσει, την οργάνωση κόντρα στον αστικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Η μάχη που έχουμε μπροστά μας, δεν είναι απλά ένας αγώνας συμπαράστασης σε κάποιο κομμάτι των εργαζομένων, είναι αγώνας εδώ και τώρα για την ανατροπή της κυβέρνησης. Αυτό που απαιτείται είναι η άμεση πάλη για την οργάνωση από τα κάτω, με μαχητικά σωματεία, απεργιακές επιτροπές και Κέντρα αγώνα, συνελεύσεις γειτονιών και κάθε μορφής αυτο-οργάνωσης, οργάνωσης της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας. Είναι ο μόνος δρόμος για να τσακίσουμε την κυβέρνηση και την Τρόικα, για να παλέψουμε για τηνΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και την εργατική εξουσία.
Πρωτοβουλία για ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα εργατών
