Θεσσαλονίκη – Αθήνα
Στις 3 με 6 Απρίλη πραγματοποιήθηκε το πανελλαδικό Καραβάνι Αλληλεγγύης και Αγώνα με τη συμμετοχή των εργατών της ΒΙΟΜΕ, των Τσιμέντων Χαλκίδας, της ελεύθερης αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3, των αγωνιζόμενων καθαριστριών του Υπ. Οικονομικών, των επιτροπών αγώνα σχολικών φυλάκων και των καθηγητών σε διαθεσιμότητα.
Την καμπάνια από την αρχή ως το τέλος στήριξαν σύντροφοι του ΕEK και της ΟEN που στήριξαν έμπρακτα και συνόδευσαν το καραβάνι από Θεσσαλονίκη, σε Λάρισα, Βόλο, Λειβαδιά, Χαλκίδα και Αθήνα.
Για όλους εμάς το Καραβάνι αποτέλεσε μοναδική εμπειρία καθώς μέσα σε λίγες μέρες πραγματοποιήσαμε όλοι μαζί παρεμβάσεις στον κεντρικό άξονα της χώρας, με δυναμικές πορείες στο κέντρο των πόλεων, συγκεντρώσεις σε κεντρικές πλατείες, εκδηλώσεις-συζητήσεις και ομιλίες πολλών αγωνιστών στην ΕΡΤ3 στη Θεσσαλονίκη, στην πλατεία Ταχυδρομείου στο κέντρο της Λάρισας, στην ΕΡΑ Βόλου ή στη Κρύα της Λιβαδειάς, στο κιόσκι των τσιμεντάδων στην Χαλκίδα, στην ERTΟPEN στην Αγία Παρασκευή και διαμαρτυρία στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, στο Υπουργείο Οικονομικών στις σκηνές των καθαριστριών και των σχολικών φυλάκων μέχρι το Υπουργείο Εργασίας για την άμεση, πλήρη και χωρίς υποχωρήσεις ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων ολόκληρης της εργατικής τάξης, χωρίς όρους, περιστροφές και υποσχέσεις.
ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΝΟΙΓΕΙ ΔΡΟΜΟ
Οι σταθμοί του καραβανιού πλαισιώθηκαν από υποδοχή και φιλοξενία των συμμετεχόντων και λαϊκά γλέντια.
Σε όλη τη διαδρομή ένα κόκκινο κουτί συγκέντρωνε τους οικονομικούς πόρους για τη διεξαγωγή του και ο οικονομικός απολογισμός είναι θετικός. Σωματεία, συλλογικότητες, κινήσεις και μεμονωμένοι αγωνιστές συγκέντρωσαν όχι μόνο χρήματα αλλά πρόσφεραν κάθε δυνατή στήριξη για τη σίτιση, τη φιλοξενία ακόμα και τον καλό το λόγο για την αναγκαιότητα να σπάσει η αναμονή και να διαλυθούν τα σύννεφα της αμηχανίας που σκόρπισαν οι υπογραφές του Γιούρογκρουπ της 20ης Φλεβάρη αλλά και οι μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την τρόικα που συνοδεύονται και με αντίστοιχες πολιτικές στο εσωτερικό της χώρας.
Συγκινητική ήταν η υποδοχή, η ζεστασιά και η συμμετοχή του κόσμου σε κάθε μας στάση. Επίσης, αξιοσημείωτη ήταν η διεθνής απήχηση του εγχειρήματος καθώς, όχι μόνο στάλθηκαν μηνύματα αλληλεγγύης και συμπόρευσης από τη Ρωσία μέχρι την Αργεντινή, αλλά βρίσκονταν δίπλα μας και συναγωνιστές από το εξωτερικό.
Η νεολαία έδωσε παλμό και ζωντάνια σε κάθε σταθμό και η συμβολή της στους αγώνες που έρχονται είναι ανεκτίμητη.
Στη Λάρισα, η ΕΛΜΕ μαζί με τους διαθέσιμους καθηγητές ένωσε μαζί μας τις δυνάμεις της. Εκεί βρεθήκαμε με τους εργάτες της COCA-COLA Θεσσαλονίκης πορευόμενοι όλοι μαζί στο κέντρο της Λάρισας που σημαίνει ότι η επόμενη μέρα μπορεί να μας βρει πιο δυνατούς. Ο κοινωνικός χώρος para@todos μας προσέφερα μια ζεστή στιγμή ανάπαυλας πριν τη μετάβαση στο Βόλο.
Στο Βόλο, δεχτήκαμε μια θερμή υποδοχή και διαδηλώσαμε από την πλατεία Πανεπιστημίου ως την ΕΡΑ Βόλου που μίλησαν οι διοργανωτές του καραβανιού αλλά και συλλογικότητες που στήριξαν κάθε βήμα μας, όπως η Συνέλευση γειτονιάς Αγ. Νεκταρίου και το Στέκι Μεταναστών-Χώρος Κινημάτων που μας φιλοξένησε με ένα πλουσιοπάροχο γεύμα, προϊόν πλατιάς αλληλεγγύης πολλών.
Στη Λιβαδειά, συγκεντρωθήκαμε στο Εργατικό Κέντρο που στήριξε τη προσπάθειά μας μαζί και κύρια με το σωματείο εργαζομένων στο Αλουμίνιο η «ΕΝΩΣΗ» και με πορεία περάσαμε μέσα από το κέντρο της πόλης στην Κρύα σε συνεδριακό χώρο όπου έγιναν ομιλίες. Στη διαδρομή δεν φωνάξαμε μόνο για το καραβάνι αλλά και κατά της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας καθώς η μετακίνησή μας γινόταν Κυριακή και με τους μνημονιακούς νόμους τα μαγαζιά ήταν ανοικτά.
Εκεί μίλησαν και ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, εργάτης στο Αλουμίνιο Γιάννης Σταθάς, ο πρόεδρος του σωματείου του Αλουμινίου Τάκης Οικονόμου, ο Σωτήρης Παπαδημτρίου μέλος του ΔΣ του σωματείου και σ. του ΕΕΚ που μαζί με συντρόφους από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ προσέφεραν τους όρους για μια μαζική και πετυχημένη πορεία και εκδήλωση.
Στη Χαλκίδα, βρεθήκαμε στη πλατεία Αγοράς, στο κιόσκι των ηρωικών τσιμεντάδων που παρά τη δικαίωσή τους μόλις είχαν παραλάβει νέες απολύσεις, όπως κάθε 1η του μήνα, από τη LAFARGE που κρατά κλειστό το εργοστάσιο στο νομό της ανεργίας (με ποσοστό ανεργίας 70%). Πορευτήκαμε μαζί τους στο κέντρο της πόλης διαδηλώνοντας για τα δίκαια αιτήματά τους. Χαιρετισμούς απευθύνθηκαν από τον πρόεδρο του σωματείου Ηλία Κούκουρα και τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Χαλκίδας (τσιμεντάς κι αυτός) Στέφανο Μπασινά.
Στα διόδια των Αφιδνών συναντηθήκαμε με τους αγανακτισμένους μοτοσυκλετιστές που με μοτοπορεία οδήγησαν το καραβάνι από τις Αφίδνες έως το Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι η συνοδεία τους εξασφάλισε τον ακριβή χρονικό προγραμματισμό όλης μας της δουλειάς ακριβώς στο πιο κρίσιμο σημείο.
Στην Αγ. Παρασκευή συναντηθήκαμε με τους εργαζόμενους της ΕΡΤOPEN, ορισμένοι δάκρυσαν όπως ακριβώς τη μέρα που μπήκε το μαύρο στην ΕΡΤ αλλά τώρα για άλλους λόγους. Ίσως γιατί τόσοι μήνες αγώνες δεν πήγανε χαμένοι. Χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ Καλφαγιάννης.
Με την άφιξή μας πραγματοποιήσαμε ολιγόλεπτη συμβολική διαμαρτυρία έξω από το Ραδιομέγαρο, θέλοντας να θυμίσουμε ότι όπως τη μέρα που έκλεισε η ΕΡΤ και άνοιξε στην κοινωνία, έτσι και τη μέρα που θα ανοίξει η ΕΡΤ εμείς θα διασφαλίσουμε ότι η δημόσια ραδιοτηλεόραση θα παραμείνει ανοικτή στη κοινωνία. Αν αναρωτιέται κανείς πώς πρέπει να είναι τα γραφεία ενός δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού κοινωνικού μέσου, δεν έχει παρά να επισκεφθεί το ζεστό και φιλόξενο χώρο της ΕΡΤOPEN για να σκεφτεί πώς πρέπει να είναι η ΕΡΤ αμέσως μετά το επίσημο άνοιγμά της. Γι’ αυτό ακριβώς νοιώσαμε τόσο οικεία, σαν δικό μας σπίτι όταν μας προσφέρθηκαν γλυκά και αναψυκτικά σε αυτή τη μικρή μας στάση πριν φτάσουμε στις σκηνές των καθαριστριών και των σχολικών φυλάκων.
Ήταν 7 το απόγευμα όταν φθάσαμε στο κέντρο της Αθήνας, στην Καραγιώρη Σερβίας στο Σύνταγμα, στον τόπο όπου σχεδόν δύο χρόνια τώρα οι ηρωικές καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών με οδόφραγμα το ίδιο τους το σώμα δίνουν μάχη αξιοπρέπειας ενάντια στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες. Δίπλα τους οι σχολικοί φύλακες με ένα πανό με τον Τσε Γκεβάρα. «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», φώναζαν με ενθουσιασμό σύντροφοι, φίλοι και συναγωνιστές.
Στη συνέχεια ακολούθησε εκδήλωση στο αμφιθέατρο του ΤΕΕ, ακριβώς δίπλα στην οδό Νίκης, ένα χώρο που μας εξασφάλισε το σωματείο εργαζομένων του ΤΕΕ που στήριξε το καραβάνι.
Η αίθουσα γέμισε και μετά από μια εισαγωγική ομιλία για την αυτοδιαχείριση από τον Αργεντίνο Αντρές Ρουτζέρι, συγγραφέα του βιβλίου «Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής», μίλησαν ο Μάκης Αναγνώστου εκ μέρους των εργατών της ΒΙΟΜΕ, ο Στέφανος Μπασινάς από τα Τσιμέντα Χαλκίδας, οι καθαρίστριες Φωτεινή και Άννα, ο Γιάννης Γκίρμπας από την ΕΤ3, ο Διονύσης Βάσης από τους διαθέσιμους καθηγητές και ο Μανώλης Σταθόπουλος εκ μέρους των σχολικών φυλάκων.
Όλοι οι ομιλητές δήλωσαν ότι ο αγώνας δεν αφορά μόνο τους ίδιους αλλά πρέπει να δικαιωθούν όλοι όσοι καταστράφηκαν τα πέτρινα χρόνια των μνημονίων. Ο Μανώλης Σταθόπουλος έκλεισε τη συζήτηση αναφερόμενος στα δραματικά γεγονότα στις Σκουριές. Η κυβέρνηση άλλαξε στις εκλογές, είπε, όμως αυτοί που πραγματικά κινούν τα νήματα είναι ακόμα εδώ, αυτοί έχουν την εξουσία και η εξουσία πρέπει να αλλάξει χέρια!
Την τελευταία ημέρα (Δευτέρα 6/4) πραγματοποιήθηκε μαζική πορεία από τα Προπύλαια προς το υπουργείο Εργασίας με σκοπό οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ να συναντήσουν τον υπουργό Π. Σκουρλέτη και να απαιτήσουν την πραγμάτωση των δίκαιων αιτημάτων τους με κεντρικό ζήτημα να ανακοπούν όλες οι δικαστικές αποφάσεις που οδηγούν στην πλήρη εκποίηση του οικοπέδου της ΦΙΛΚΕΡΑΜ-ΤΖΟΝΣΟΝ που ως πρώτη πράξη είχε το δικαστήριο στις 23/3 όπου επιχειρείται η συνένωση όλων των διάσπαρτων οικοπέδων στα οποία βρίσκεται και η ΒΙΟ.ΜΕ.
Ο υπουργός επέλεξε να απουσιάζει για πιο σπουδαίες υποθέσεις, όπως ο έλεγχος μαζί με το ΣΕΠΕ στο αεροδρόμιο, προφανώς για να έχει την ευχέρεια να μην δεσμευτεί για όσα επρόκειτο να ζητηθούν.
Η συνάντηση έγινε με τον διευθυντή του γραφείου του υπουργού Δημοσθένη Παπασταμόπουλο και παράγοντες του Υπουργείου Εργασίας. Στη συνάντηση παραβρέθηκαν εκπρόσωποι των εργατών της ΒΙΟΜΕ, διοργανωτές και αλληλέγγυοι του καραβανιού.
Και ενώ τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και εκκρεμεί η απόφαση του δικαστηρίου της 23ης Μαρτίου, το επιτελείο τους υποσχέθηκε “εύρεση λύσης τόσο πριν την όποια απόφαση του δικαστηρίου επί του θέματος, όσο και τη συνέχιση στήριξης των εργαζομένων και του εγχειρήματός τους ακόμα και μετά από την οποιαδήποτε νομική εξέλιξη, αποκλείοντας ρητά την αποβολή των εργαζομένων από το εργοστάσιο.”
Οι εργαζόμενοι όμως προειδοποιούν πως το Καραβάνι μόλις άρχισε και ανεξάρτητα από το νομικά επιχειρήματα, οι ίδιοι πρόκειται να καταστρώσουν από τώρα ένα άμεσο σχέδιο δράσης και συνέχισης του Αγώνα σε περίπτωση μη υλοποίησης των δεσμεύσεων της κυβέρνησης. Δήλωσαν ότι οι κοινωνικές και εργατικές ανάγκες είναι αδιαπραγμάτευτες, ότι τίποτα δεν τους χαρίστηκε και ότι θα διεκδικήσουν μέχρι τέλους τα δίκαια αιτήματά τους.
Αυτή η μεγάλη κινητοποίηση με το Καραβάνι Αλληλεγγύης είναι μια τροχιοδεικτική βολή για τη συνένωση της εργατικής τάξης και της νεολαίας στον αγώνα. Σπάει τους διαχωρισμούς δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ενώνει τα χωριστά τμήματα της εργατικής τάξης, ακηδεμόνευτα, από τα κάτω, χωρίς διαμεσολαβητές και γραφειοκράτες. Απαιτεί λύσεις στα εργατικά αιτήματα και πάνω απ’ όλα στο δικαίωμα στη δουλειά εδώ και τώρα!
Ι.Α.-Γ.Χ.
