Η κουλτούρα του βιασμού

της Νάνσυ Σ.

Το καλοκαίρι, μερικές μέρες αφότου στο δημοψήφισμα που διεξήχθη το όχι του λαού μετατράπηκε σε ναι από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, γέννημα θρέμμα Κομοτιναίος, στέλεχος της ΝΔ και έχοντας διατελέσει Υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή το 2007, προέβη σε ένα «αστείο», κατά την άποψή του, tweet που πολλοί βρήκαν τουλάχιστον κακόγουστο και το οποίο υποδηλώνει, κατά τη γράφουσα, ποια ακριβώς είναι η κουλτούρα του βιασμού στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία (sic). Για όσους δεν θυμούνται είχε δηλώσει το αμίμητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν τη γυναίκα : Όταν λέει ΟΧΙ εννοεί ΙΣΩΣ, όταν λέει ΙΣΩΣ εννοεί ΝΑΙ και όταν λέει ΝΑΙ δεν είναι γυναίκα.

Δε χρειάζεται να φτάσω όμως ως την Κομοτηνή για ν ακούσω ρέον σεξιστικό λόγο εναντίον των γυναικών, μιας και ο Βόλος κατέχει τα πρωτεία, έχοντας στον δημαρχιακό θώκο μέχρι πρότινος και ελπίζω στην αποπομπή του διαπαντός, τον Αχιλλέα Μπέο που έχει μετατρέψει τα δημοτικά συμβούλια σε κατεξοχήν χώρο σεξιστικού λόγου, αποδεικνύοντας ότι ο μισογυνισμός συνοδεύεται με μια μακριά λίστα από χαρακτηρισμούς όχι μόνο προς γυναίκες δημοτικούς συμβούλους, αλλά και προς τις καθαρίστριες σχολικών κτιρίων.

Τα παραπάνω γλαφυρά περιστατικά δείχνουν ότι στην ιδιοσυγκρασία του μέσου Έλληνα βρίσκεται βαθιά ριζωμένη η αντίληψη ότι οι γυναίκες είμαστε τρελές ή δεν ξέρουμε τι θέλουμε γεγονός που αποτελεί επιχείρημα στην προσπάθεια συντήρησης της άποψης ότι δεν εννοούμε τα όσα λέμε. Είναι πάγια η αντίληψη, όταν εκφέρουμε την άποψή μας ή διεκδικούμε το δίκιο μας, ότι είμαστε «σκύλες» και καλό είναι να μη μιλάμε γιατί ενοχλούμε. Επίσης παραδεδεγμένο στην κοινωνία που ζούμε είναι το ότι αν έχεις στη ζωή σου πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους ή φλερτάρεις, είσαι εξώλης και προώλης, «εύκολη» άρα αν βιαστείς «τα ‘θελε ο κώλος σου». Σε μια κοινωνία που το μήκος της φούστας ή το βάθος του ντεκολτέ μπορεί ν’ αποτελέσει ελαφρυντικό για ένα βιαστή στο αστικό δικαστήριο.

– «Δε θέλω»
– «Θες»
Αυτός ο σύντομος διάλογος έχει αποτελέσει σε πολλές περιπτώσεις το διάλογο ανάμεσα σε θύμα και θύτη λίγο πριν ο θύτης βιάσει όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή του θύματος, αφήνοντάς του ανεξίτηλα σημάδια για μία ζωή.

Από την άλλη, η ίδια κοινωνία που σιωπά ή δε δίνει σημασία στο ότι τα όχι είναι όχι και το ναι είναι ναι, αυτή ακριβώς θεωρεί ανάρμοστη συμπεριφορά η γυναίκα να υψώνει το ανάστημά της και να λέει όχι όταν είναι όχι. Η ίδια η κοινωνία καλλιεργεί μέσα από τους διάφορους μηχανισμούς της είτε στη δημόσια είτε στην ιδιωτική σφαίρα είτε αυτό λέγεται εκπαιδευτικό σύστημα, οικογένεια, εργασιακός χώρος, καθημερινή συναναστροφή είτε διαφήμιση σε μέσο ενημέρωσης, την υποταγή της γυναίκας στον άντρα προάγοντας τον έμφυλο διαχωρισμό, ρατσισμό ή και την έμφυλη βία.

Όταν ένας άντρας προϊστάμενος που ασκεί σεξουαλική παρενόχληση σε γυναίκα υφιστάμενη του και το πολύ πολύ να του γίνει μία σύσταση, δεδομένου και του γεγονότος ότι τα περισσότερα περιστατικά δεν ομολογούνται ή καταγγέλλονται ποτέ, όταν οι περισσότεροι καταγεγραμμένοι βιασμοί γυναικών γίνονται από άτομα του οικογενειακού, του συγγενικού ή του ευρύτερου περιβάλλοντός τους, όταν γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες ενός περιστατικού σεξιστικής βίας είτε ενημερωνόμαστε για περιστατικά βιασμού και το αποσιωπούμε γιατί δε μας αγγίζει άμεσα, τότε προάγουμε την κουλτούρα του βιασμού.

Επειδή ο βιασμός έχει να κάνει με την εξουσία, την επιβολή και τη χειραγώγηση είναι τουλάχιστον απαράδεκτο το έμμεσο ή άμεσο συγχωροχάρτι, είτε σε δηλώσεις είτε σε σεξιστικά σχόλια είτε σιωπώντας, σε βιαστές και μπήχτες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Πρέπει να σταματήσει η σιωπηρή συναίνεση και ανοχή. Πρέπει να παλέψουμε για την ανατροπή της αναπαραγωγής του πατριαρχικού πρότυπου, του σεξιστικού λόγου και της έμφυλης βίας σε μια κοινωνία που ζέχνει.

Για όσους παλεύουν και οραματίζονται μια άλλη κοινωνία η παραπάνω πάλη αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του όλου της πάλης για τη ζωή.

Εκδήλωση για τους πλειστηριασμούς / Μαγνησία

Εκδήλωση για τους πλειστηριασμούς

Ακριβής τοποθεσία:

Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, κτίριο Παπαστράτου, αμφιθέατρο Σαράτση .

Φωτορεπορτάζ 18 Δεκέμβρη 2015 _ Βόλος

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΗ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ-ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Πορεία στους δρόμους της πόλης

Το κείμενο κάλεσμα στην πορεία της 18/12

Ανοιχτή Συνέλευση Μαγνησίας Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης

πηγή : https://athens.indymedia.org/event/62128/

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΗ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ-ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Η Λαϊκή Συνέλευση Γειτονιάς Αγ. Νεκταρίου, συμμετέχει και καλεί στην συγκέντρωση και πορεία, την Παρασκευή, 18 Δεκέμβρη, στις 6μμ, στο Θόλο (Παν/μιο Θεσσαλίας).

Καθώς σβήνουν χιλιόμετρα κάτω από πόδια χωρίς παπούτσια, ο χρόνος μετράει με τη ζωή των ανθρώπων που χάνονται άδικα.

Ο πόλεμος, ο διαχωρισμός ολόκληρων περιοχών του πλανήτη σε φιλέτα εκμετάλλευσης και η απομύζηση του πλούτου τους, αποτελούν απότοκα του καπιταλισμού. Αυτή η σκακιέρα που έχει στηθεί με τους όρους των καπιταλι(η)στών προκαλεί εξαθλίωση, φτώχεια, ξεριζωμό και θάνατο.

Κατασκευάζουν «επικίνδυνους» ανθρώπους στο όνομα της εθνικής και διεθνούς ασφάλειας, δημιουργώντας συνθήκες αποκλεισμού και ανελεύθερης μετακίνησης ανθρώπων, ενώ την ίδια στιγμή τα κεφάλαιά τους ταξιδεύουν ανά τον κόσμο, μη γνωρίζοντας σύνορα, φράχτες ή αποκλεισμό.

Κατασκευάζουν μια Ευρώπη - φρούριο και μια Ελλάδα - φυλακή, χτίζοντας φράχτες και στρατόπεδα πάνω στις ζωές των ανθρώπων που πνίγονται για να ξεφύγουν από το θάνατο, που αναζητούν μια καλύτερη ζωή, για να «προστατεύσουν» την ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου ο οποίος δήθεν απειλείται από τους χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες.

Σε ένα κράτος και μια κυβέρνηση διαρκούς έκτακτης ανάγκης, που υπογράφει αφειδώς μνημόνια λιτότητας και καταστολής, που συναινεί στην ύπαρξη και διατήρηση του φράχτη του Έβρου εκτρέποντας τη διαδρομή των προσφύγων και στέλνοντάς τους σε βέβαιο πνιγμό στα νερά του ανατολικού Αιγαίου, που υπογράφει συμφωνίες για την αναβάθμιση της Frontex, την ίδρυση των HotSpots και κατ' επέκταση τη συντήρηση της πολιτικής των κέντρων κράτησης μεταναστών, που σχεδιάζει και υλοποιεί επιχειρήσεις «σκούπα» στοιβάζοντας ανθρώπους σε κέντρα κράτησης, είμαστε απέναντι.

Σε ένα κόσμο που έχουν χτίσει αυτοί για τους ίδιους και με τους δικούς τους όρους, εμείς δε χωράμε. Είμαστε όλοι ξένοι.

«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του, εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία […]

[…] κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά […]

Ας χτίσουμε το δικό μας κόσμο. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Με τους μετανάστες είμαστε μαζί.

Λαϊκή Συνέλευση γειτονιάς Αγίου Νεκταρίου

πηγή : http://denplirono-anatropi.blogspot.gr/2015/12/18.html

---

Στα Βαλκάνια ή θα είσαι διεθνιστής ή αθεράπευτος σωβινιστής

Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα καλεί να συντονίσουμε και να οργανώσουμε την αντίστασή μας στην Ελλάδα και την Ευρώπη ενάντια στην Ευρώπη Φρούριο προς τα έξω και Κράτος Έκτακτης Ανάγκης προς τα μέσα, συμμετέχοντας στις πανελλαδικές κινητοποιήσεις στις 18 Δεκέμβρη. Να αντιπαραθέσουμε την ασφάλεια των δικαιωμάτων και την ενότητα των καταπιεσμένων, για μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς, ρατσισμό και εκμετάλλευση.

Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι ξεριζωμένοι από τη φτώχια, τη πείνα και τη βαρβαρότητα των πολέμων των ιμπεριαλιστών αναζητούν δίοδο διαφυγής μέσω των Βαλκανίων προς έναν ασφαλή προορισμό ζωής. Αντί γι αυτό, φράχτες, τείχη, ναρκοπέδια, κέντρα κράτησης δημιουργούνται ξανά που σημαίνουν το τέλος του ονείρου της καπιταλιστικής ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Η στοχοποίηση μεταναστών και προσφύγων ως «επικίνδυνων» είναι το όχημα να επεκταθεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης κι εξαίρεσης σε ολόκληρη την Ευρώπη που αποσυντίθεται οικονομικά με τις αλλεπάλληλες κρατικές χρεοκοπίες καιδιαλύεται πολιτικά με την άνοδο των ακροδεξιών εθνικιστών και των φασιστών. Ολόκληρος ο κόσμος έχει βυθιστεί σε ένα ατελείωτο αδιέξοδο που δημιουργεί έναν τέταρτο κόσμο μέσα στον υποτιθέμενο πρώτο ευρωπαϊκό κόσμο.

Τις εθνικιστικές και ρατσιστικές πολιτικές τις υπηρετούν πολλοί. Μαζί με αυτούς και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που στήριξε το φράχτη του Έβρου, υιοθετεί τα HOTSPOTS, δέχτηκε τη FRONTEX και εφαρμόζει πλήρως τα μνημόνια κοινωνικής καταστροφής που μας φέρνουν στην ίδια μοίρα με τους ξεριζωμένους πρόσφυγες.

Τοπικά, παρά το γεγονός ότι η πόλη μας έχει δεχτεί ελάχιστους μετανάστες ως πρώτο σημείο υποδοχής, ο έκπτωτος μονάρχης του Μονακό (Μπέος), φίλος της Ζέτας και των χρυσαυγιτών, επέλεξε να λύσει τους λογαριασμούς του με μαχόμενα τμήματα της πόλης ακριβώς τη μέρα των πανελλαδικών κινητοποιήσεων υπέρ των προσφύγων-μεταναστών και κατά της Ευρώπης Φρούριο.

Αυτό δεν είναι τυχαίο.

Το προσφυγικό είναι αλληλένδετο με τον πατριωτικό-εθνικιστικό λόγο, προνομιακό πεδίο των ναζιστών της Χρυσής Αυγής, του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν κι όλων των ακροδεξιών-νεοναζιστικών ομάδων της «πολιτισμένης» Ευρώπης, γραμμή που υιοθετείται και από τα κόμματα του υποτιθέμενου δημοκρατικού τόξου. Δεν πρόκειται για την πολιτική ανηθικότητα ενός νυκτόβιου υπόδικου στοιχηματατζή, αλλά για την προετοιμασία ενός εμφυλίου πολέμου εντός του ευρωπαϊκού χώρου με στόχο την άνεργη κι εργαζόμενη εργατική τάξη, τα δικαιώματά και τις κατακτήσεις μας. Γι αυτό ακριβώς απαιτείται να αντιπαραθέσουμε όχι ένα δημοκρατικό συνταγματικό μέτωπο που έχει χρεοκοπήσει αλλά το ενιαίο ταξικό μέτωπο όλων των μαχόμενων εργατικών δυνάμεων για έναν αγώνα υπέρβασης του καπιταλιστικού κόσμου φυλακή.

Η πάλη ενάντια στο ρατσισμό, τον εθνικισμό (δεξιό ή αριστερό) και το φασισμό, ο αγώνας για σύνορα ανοικτά σε όλους, η κατάργηση φραχτών, στρατοπέδων κράτησης και συγκέντρωσης , ο τερματισμός της πολεμικής βαρβαρότητας μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μια επαναστατική διεθνιστική εργατική πολιτική. Ο προλεταριακός διεθνισμός δεν είναι μια ανθρωπιστική υποχρέωση που έχουν συνήθως οι μικροαστοί και οι ψευτοφιλάνθρωποι μπουρζουάδες. Είναι η πραγματική ανάγκη της διεθνούς τάξης των εργατών στην εποχή της παγκοσμιοποίησης των παραγωγικών δυνάμεων ενάντια στον αγριανθρωπισμό και τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.

Όπως σωστά είχε επισημάνει ο Τρότσκι ζώντας το σφαγείο των Βαλκανικών πολέμων «Στα Βαλκάνια ή θα είσαι διεθνιστής ή αθεράπευτος σωβινιστής».

Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα συμμετέχει και καλεί στη συγκέντρωση και πορεία την Παρασκευή 18 Δεκέμβρη 2015, στις 18:00μμ, στο Θόλο, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας - Βόλος.

ΕΕΚ

πηγή: http://eekmag.blogspot.gr/2015/12/blog-post.html

Οι συγγενικές σχέσεις δεν είναι αδίκημα

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα: Ανακοίνωση για Μαρία Θεοφίλου

 

 

 

 

Οι συγγενικές σχέσεις δεν είναι αδίκημα

Στις 24 Σεπτέμβρη 2015, σε γειτονιά του Βόλου, και μετά από μια χολιγουντιανή επιχείρηση -απ’ αυτές τις γνωστές που αναλαμβάνει η αντιτρομοκρατική υπηρεσία τα τελευταία χρόνια- συλλαμβάνονται μπροστά στα έντρομα μάτια των δύο ανήλικων παιδιών τους -2 και 4 ετών- ο Γιώργος Πετρακάκος και η σύντροφός του Μαρία Θεοφίλου. Η Μ. Θεοφίλου κατηγορείται για «συγκατοχή οπλισμού», για «ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση» και συγκεκριμένα στον Επαναστατικό Αγώνα, καθώς και για «υπόθαλψη εγκληματία» (του συντρόφου της) και προφυλακίζεται.

Ωστόσο, από τη δικογραφία δεν προκύπτει το παραμικρό στοιχείο που να στοιχειοθετεί τις κατηγορίες. Δεν υπάρχει κανένα αποτύπωμά της σε αχρησιμοποίητο οπλισμό που βρέθηκε. Η κατηγορία της «ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση» είναι τελείως αυθαίρετη και αβάσιμη –μεθόδευση που συχνά υιοθετεί η αντιτρομοκρατική- καθώς δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να τεκμηριώνει ότι η Μ. Θεοφίλου είναι μέλος του ΕΑ. Τέλος η κατηγορία για «υπόθαλψη εγκληματία» (του κατηγορούμενου συντρόφου της Γ. Πετρακάκου) αποτελεί την επιτομή της δικαστικής αυθαιρεσίας, καθώς με διατάξεις των τρομονόμων (Ν. 187 & 187^Α), κατηγορούνται άνθρωποι που το μόνο τους «έγκλημα» είναι η συγγενική ή φιλική σχέση τους με πρόσωπα φερόμενα ως μέλη «τρομοκρατικών οργανώσεων».

Παρόλα αυτά η «τυφλή» δικαιοσύνη προφυλακίζει την Μ. Θεοφίλου και της αφαιρεί βίαια τη δυνατότητα και την αναγκαιότητα να βρίσκεται δίπλα στα δύο ανήλικα παιδιά της. Η εισαγγελική αυτή απόφαση συνιστά βάναυση καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων, καταργεί το τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων και ποινικοποιεί τις συγγενικές σχέσεις.

Εκεί όπου η συγγένεια και η φιλική σχέση αποτελούν ποινικό αδίκημα

Εκεί που η κοινωνική δικαιοσύνη καταπατάται

Εμείς απαντάμε με αντίσταση, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΥΓΓΕΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΩΝ ΣΧΕΣΩΝ

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΩΝ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Βόλος, 12/12/2015

Aντιπολεμική – αντικυβερνητική κινητοποίηση έξω από το στρατόπεδο Γεωργούλα την Παρασκευή 11/12 στις 14:30

Δελτίο Τύπου

Η νεολαία δεν πολέμα για την ολιγαρχία

Το χτύπημα του ISIS στο Παρίσι αποτέλεσε την επίσημη έναρξη μιας εκστρατείας που έχει αρχίσει από καιρό. Ουσιαστικά αποτέλεσε την «ευρωπαϊκή 11η Σεπτέμβρη», το σύνθημα για ένα γενικευμένο πόλεμο σε ότι θεωρείται για τον καπιταλισμό «ασύμμετρη απειλή».

Έτσι μετά από καιρό ή πολεμική μηχανή της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεν δουλεύει μόνο και κυρίως για την επικράτηση στο πεδίο τον ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, που οξύνονται στο έδαφος της κρίσης, αλλά για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού», που άλλοτε παίρνει τη μορφή των εργατικών διεκδικήσεων ενάντια στην εργοδοσία και τους εθνικούς και υπερεθνικούς μηχανισμούς στήριξης της και άλλοτε τη μορφή των εξαθλιωμένων μεταναστών που παλεύουν για τη ζωή τους. 

Η ιεράρχηση αυτού του στόχου και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν κρύβεται εξάλλου εύκολα. Τα τελευταία γεγονότα στην Ειδομένη με την κατασταλτική επιχείρηση της αστυνομίας εναντίων των μεταναστών, οι ασκήσεις ανακατάληψης εργοστασίων στην Κοζάνη από το στρατό, αλλά και η άσκηση «Περμενίων» που για πρώτη φορά είχε ως σενάριο της την αντιμετώπιση εξέγερσης αποτελούν την πιο ξεκάθαρη επιβεβαίωση πως ο πόλεμος για τον οποίο ετοιμάζονται δεν αφορά την αντιπαράθεση μεταξύ κάποιων κρατών, αλλά την αντιπαράθεση του κεφαλαίου ενάντια στον κόσμο της εργασίας ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής και θρησκείας. 

Η κυβέρνηση έχοντας κάνει την επιλογή να κλιμακώσει την αντιλαϊκή πολιτική των προκατόχων της, επιλέγει να ενισχύσει και τον επιθετικό και ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της. Οι στρατιωτικές και οικονομικές συμφωνίες με το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ, αλλά και η κοινή αντιμετώπιση των μεταναστών με την Τουρκία σε στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, αποδεικνύουν πως ο ρόλος που επιδιώκει να παίξει και ο ελληνικός καπιταλισμός τόσο στη διαχείριση του εργατικού δυναμικού με όρους έντασης της εκμετάλλευσης, όσο και στο επίπεδο επέκτασης σε νέες αγορές και πόρους, θα είναι ρόλος πρωταγωνιστή και όχι κομπάρσου. Ρόλος που προϋποθέτει το τσάκισμα κάθε αντίστασης στο εσωτερικό.

Είναι εμφανές πως η δυνατότητα του λαού να διεκδικήσει μια αξιοβίωτη ζωή περνάει και μέσα από την ακύρωση των πολεμικών σχεδίων. Η μεγάλη ταξική αναμέτρηση που έχει ξεσπάσει τα τελευταία χρόνια μπορεί και πρέπει να ενοποιήσει τους κολασμένους αυτού του τόπου, όχι με βάση την εθνική καταγωγή, αλλά με βάση το κοινό ταξικό συμφέρον. Η νεολαία δεν έχει καμία δουλειά να γίνει αναλώσιμη ύλη στα κανόνια του πλούτου. Δε θα πολεμήσουμε για την ολιγαρχία. Ο δικός μας πόλεμος είναι αντικαπιταλιστικός, ενάντια στους σφετεριστές του πλούτου.

Καλούμε το λαό του Βόλου στην αντιπολεμική – αντικυβερνητική κινητοποίηση έξω από το στρατόπεδο Γεωργούλα την Παρασκευή 11/12 στις 14:30

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας

10/12/2015

Φωτορεπορτάζ απο την συγκέντρωση και πορεία στην μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου - Βόλος

Εφτά χρόνια συμπληρώθηκαν από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ο οποίος στα 15 χρόνια του έπεσε νεκρός, δολοφονημένος εν ψυχρώ στα Εξάρχεια από τη σφαίρα του Κορκονέα, που συνοδευόταν από τον συνάδελφο του, Βασ. Σαραλιώτη.

πηγή : https://athens.indymedia.org/event/61897/

---

1 2 3 4

ΒΟΛΟΣ-Κάλεσμα για πορεία 6η Δεκέμβρη 2015

ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ, ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ, ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΗΣ Χ.Α. ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΠΟΡΕΙΑ 6/12

18:00, ΘΟΛΟΣ

Εν όψει της 6ης Δεκέμβρη, δεν θα πούμε πολλά για το γεγονός που συνέβη 7 χρόνια πριν. Η μνήμη, όσο και να θέλει η Κυριαρχία να την ξεθωριάσει, είναι ακόμα ζωντανή. Ο Αλέξανδρος για μας ήταν ένας μάχιμος τσόγλανος που μισούσε τον κόσμο της εξουσίας, της μιζέριας, της κοινωνικής ειρήνης. Μισούσε τους μπάτσους, τους φασίστες, τους πολιτικούς διαχειριστές της ζωής μας, και γι' αυτό του το πρόσωπο έπεσε νεκρός από τη σφαίρα του σκατόψυχου Κορκονέα. Εν μέρει τυχαία, εν μέρει όχι.

Όλες/οι όσες/όσοι βρέθηκαν στους δρόμους της εξέγερσης του '08, σίγουρα δεν βγήκαν τυχαία από το σπίτι για να διαμαρτυρηθούν ενάντια σε ένα μπάτσο, ακριβώς επειδή δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Η σφαίρα ήταν η συμπύκνωση του κόσμου της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της καταστολής. Έτσι και ο Δεκέμβρης ήταν η συμπυκνωμένη άρνηση αυτού του κόσμου από αυτούς/ες που τον τρώνε στη μάπα, και όταν τους πνίγει είναι διατεθειμένοι/ες να τον γκρεμίσουν συθέμελα. Ήταν αυτό που για πολλούς έπλασε επαναστατικές συνειδήσεις.

Μέσα σε 7 χρόνια από τον Δεκέμβρη του Αλέξη και το ξέσπασμα της κρίσης, μια πραγματικότητα κατέρρευσε. Ο καπιταλισμός των πολέμων, της καταστολής και της καταστροφής συνέχισε σαν ανορθολογικό σύστημα που έχει ανάγκη την απεριόριστη ανάπτυξη και αύκξηση του κέρδους των λίγων να βάζει την ευημερία των αριθμών πάνω από κάθε ανθρώπινη ανάγκη και αξιοπρέπεια. Η κρίση, άμεσο αποτέλεσμα της φούσκας και του παραλογισμού που επιβάλλει, γύρισε τη σελίδα στην ιστορία των ταξικών και όχι μόνο αντιπαραθέσεων.

Ό,τι γνωρίζαμε ως δικαίωμα είναι πλέον αμφιλεγόμενο κι ό,τι γνωρίζαμε ως ελευθερίες είναι πια καταστολή. Η ανεργία είναι ένας εξαθλιωτικός κανόνας, και η μισθωτή σκλαβιά (εντατικοποιημένη, κακοπληρωμένη, ανασφάλιστη) φτάνει να θεωρείται προνόμιο. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το ρεύμα, το νερό και η θέρμανση είναι αμφίβολα και πανάκριβα αγαθά. Σπίτια βγαίνουν στο σφυρί, ωθώντας κι άλλα στρώματα στον εκβιασμό του ενοικίου. Η επιβίωση του συστήματος, εκτός από την οικονομική εξαθλίωση, περνά και πάνω από την καταστροφή της φύσης. Τα ορυχεία χρυσού σημαίνουν περισσότερα από τη ζωή τοπικών κοινωνιών, τα εργοστάσια είναι πιο σημαντικά από τον καρκίνο που μας προκαλούν. Όσοι/ες χωρούν μετά βίας σε αυτή τη σάπια επιβίωση μπορούν να παρηγορηθούν με ψυχοφάρμακα και «ψυχαγωγικά» ναρκωτικά, κι όσοι/ες περισσεύουν απλώς περισσεύουν.

Απέναντι σε όλα τα μη κανονικά κομμάτια της κοινωνίας, η Κυριαρχία για να διαχειριστεί τους πληθυσμούς και να αναδιαρθρώσει την πολιτική της, είναι αναγκαίο να στρατιωτικοποιήσει τους όρους αντιμετώπισης του εσωτερικού εχθρού. Εδώ και δεκαετίες εξοπλίζεται νομικά -και όχι μόνο- απέναντι στα ριζοσπαστικά ανταγωνιστικά κινήματα με τρομονόμους, με μια βιομηχανία διώξεων και δικαστηρίων, με την βία των μπάτσων σε δρόμους και σύνορα.Ένα καθεστώς ειδικής αντιμετώπισης έχει καταστρωθεί για να φιμώσουν όσες/ους επιτίθενται στις δομές του κράτους και της εξουσίας, κυοφορώντας έναν άλλο κόσμο.

Το κόμμα της «ελπίδας», η αριστερή μπλόφα του συστήματος που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, διαφέρει μόνο σε θεαματικό επίπεδο από τους προηγούμενους διαχειριστές , νεοφιλελεύθερους και εθνικόφρονες. Σε όλα τα επίπεδα εξελίσσει την ίδια πολιτική, φορώντας της άλλο μανδύα για να εξομαλύνει τις εντάσεις. Στις μέρες διακυβέρνησης του, η ποινικοποίηση των συγγενικών/φιλικών σχέσεων με τους φυλακισμένους αγωνιστές πήρε πρωτόγνωρες διαστάσεις. Η Αθηνά Τσάκαλου, μητέρα των Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου, μελών της αναρχικής επαναστατικής οργάνωσης Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, και η Εύη Στατήρη, σύζυγος του δεύτερου, προφυλακίζονται για ένταξη στην οργάνωση. Έπειτα από απεργίες πείνας και κινήσεις αλληλεγγύης, η Αθηνά αποφυλακίζεται και ζει σεκαθεστώς εξορίας στη Σαλαμίνα, ενώ η Εύη αποφυλακίζεται με περιοριστικό όρο να ζει εγκλωβισμένη σε ακτίνα 1χλμ από το σπίτι της. Πρόσφαταπροφυλακίζεται και η Μαρία Θεοφίλου επειδή είναι σύντροφος του κατηγορούμενου για ληστείες τραπεζών Γ. Πετρακάκου και αδελφή του φυλακισμένου αναρχικού-κομμουνιστή Τ. Θεοφίλου.

Ένα άλλο φλέγον ζήτημα των ημερών, που θίγει τη σχέση των κρατών της Ε.Ε. και τη συνεργασία τους σε θέματα καταστολής, είναι η υπόθεση των 5 αγωνιστών φοιτητών που απειλούνται με έκδοση στις ιταλικές αρχές για τη συμμετοχή τους στην διαδήλωση NoExpo στο Μιλάνο. Ο αγώνας για το μπλοκάρισμα της έκδοσης τους επικαιροποιεί τις συζητήσεις για τη διεθνοποίηση της κατασταλτικής στρατηγικής όσο και τη διεθνοποίηση των αντιστάσεων και της αλληλεγγύης.

Το πλέον κομβικό γι' αυτή τη συγκυρία θέμα, είναι η αναζωπύρωση του πολέμου στη Μέση Ανατολή και της προσφυγιάς προς τις χώρες της Ευρώπης. Εκεί που συναντιούνται τα ξίφη των υπερεθνικών αφεντικών με βόμβες και σφαίρες, ξεκινά αυτό που τόσο κυνικά οι δημοσιογράφοι αποκαλούν προσφυγική ροή (σαν να μιλούν για κάτι άψυχο, χρησιμοποιώντας όρους της μηχανικής). Η χρήση του πολέμου έχει αφενός αξία εντός των ευρωπαϊκών συνόρων (π.χ. κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και στρατός στους δρόμους στη Γαλλία), αφετέρου τα συμφέροντα που διακυβεύονται στους διεθνικούς πολέμους ξεριζώνουν ανθρώπους για να τους περάσουν από σαράντα κύματα. Σύγχρονο δουλεμπόριο και ναυάγια στο Αιγαίο, φιλανθρωπική κοροϊδία στην Ειδομένη, στρατόπεδα συγκέντρωσης, παρακρατικές-φασιστικές συμμορίες, απελάσεις ή ωμή εκμετάλλευση.

Για το εδώ και το τώρα.

Βρίσκουμε τους εαυτούς μας σε κάθε πλευρά αυτής της εκμετάλλευσης και αναγνωρίζουμε την όποια κρατική καταστολή, σαν καταστολή των ελευθεριών και των αναγκών μας. Αντιδράμε συνειδητά και διεκδικούμε τις ζωές μας. Όσοι/όσες έχουμε επιβιώσει αυτού του πολύπλευρου πολέμου διεκδικούμε μια επαναστατημένη ζωή και όχι τη δουλοπρεπή επιβίωση.

Αναγνωρίζουμε στα πρόσωπα συντρόφων και αγωνιστών τις δικές μας ανάγκες για αυτοδιάθεση και ελευθερία. Ο Νίκος Ρωμανός, του οποίου τα αιτήματα εκκρεμούν ένα χρόνο, διωκόμενοι συγγενείς και φίλοι που αναφέραμε, όπως και δεκάδες έγκλειστοι αγωνιστές εντός και εκτός Ελλάδας, που βρίσκονται στα κελιά των σύγχρονων φυλακών υψίστης ασφαλείας θυμίζουν σε όλους μας σε ποια κοινωνία ζούμε. Όταν οι τράπεζες ανακεφαλαιώνονται παίρνοντας τα σπίτια σε πλειστηριασμούς βλέπουμε καλά ποιοι είναι οι εχθροί.

Στα χρόνια που περάσανε από τη δολοφονία του Αλέξη, η κοινωνική εξαθλίωση και η καλοστολισμένη παθητικότητα μιας φασιστικής κοινωνίας εντείνονται αναδεικνύοντας τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα ως επιτακτικά. Κόντρα στη διάχυτη παθητικότητα και ανοχή προτάσσουμε τις πολιτικές μας επιλογές. Σε μια εμπόλεμη «ευρώπη των ισχυρών», τα πάντα αλλάζουν αλλά εμείς στεκόμαστε εδώ για να γιγαντώσουμε τον κόσμο της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης. Συναντιόμαστε μέσα από τη διεθνή αλληλεγγύη και ξέρουμε καλά πως κανείς αγωνιζόμενος/-η δεν είναι μόνη/-ος απέναντι στη βία και την καταστολή. Και είναι εκεί ακριβώς που ο αγώνας παίρνει τις πολλές του μορφές, εκεί ακριβώς η καταστολή και η ποινικοποίηση ακολουθούν. ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ.

Απέναντι στα κυρίαρχα κράτη που βασανίζουν ολόκληρους πληθυσμούς με βομβαρδισμούς οικονομικο-στρατηγικών πολέμων συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας. Αντιστεκόμαστε κι ανάγουμε αυτή την άρνηση του υπάρχοντος σε μια επαναστατική κατάφαση.

Σε συνεχή ρήξη με το κεφάλαιο, το κράτος και τα κεφάλια τους που κάνουν τους πολέμους. Βλέπουμε στους νέους αυτούς πολέμους με τα πολλά πρόσωπα, μια κοινή αναφορά. Την καταστροφή των πιο ζωτικών μας ελευθεριών και αναγκών. Βρισκόμαστε ανοιχτά αντίθετοι στα κράτη αυτά που μεθοδεύουν την καταπίεσή μας και μεθοδεύουμε τους στόχους μας. Μπλοκάρουμε την έκδοση των 5 φοιτητών απ'τις ελληνικές στις ιταλικές αρχές και στεκόμαστε αλληλέγγυοι σ'όλους τους καταπιεσμένους. Είμαστε δίπλα στους χτυπημένους απ'τους καπιταλιστικούς πολέμους, πρόσφυγες και δίπλα σε όλους τους μετανάστες απ' όπου κι αν προέρχονται. Δεν αναγνωρίζουμε σύνορα και διακρίσεις, σεβόμαστε μόνο την ελευθερία των ανθρώπων στην αυτοδιάθεση και τη μετακίνησή τους.

Στα σύνορα, τόπους πολέμου, ελέγχου και εξουσίας, εκεί όπου υψώνονται φράχτες και λειτουργούν φυλακές φιλοξενίας/ κέντρα κράτησης, οι ελευθερίες πνίγονται και τα κράτη παίρνουν το σκληρό τους πρόσωπο για μια ακόμη φορά. Οι επαναστατημένοι μετανάστες απαντούν και όπως η κατηγορούμενη για αντίσταση κατά της αρχής Σανάα Ταλέμπ, αρνούνται την απέλασή τους. Διεκδικούν τις ελευθερίες τους και γι αυτό βρίσκονται χτυπημένοι από χέρια μπάτσων, ειδικών φρουρών, βασανιστών.

Ο Δεκέμβρης βάζει τη μνήμη σε κίνηση και συνδέει όλους τους αγωνιζόμενους, όλους τους διωκόμενους, τους καταπιεσμένους και εξεγερμένους. Σε μια από τα κάτω συλλογική οργάνωση, να χτυπήσουμε την κανονικότητα-συνενοχή, τη βία των θεσμών και την εξουσία απ'όπου κι αν προέρχεται. Αντιδράμε στο φόβο, παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας και συναντιόμαστε στο δρόμο. Έχουμε επίγνωση των συνθηκών αλλά γνωρίζουμε καλά τις δυνάμεις μας.

Είμαστε εδώ, βγαίνουμε στους δρόμους και δίνουμε ραντεβού στις 6 Δεκέμβρη. Δρούμε ως ανάχωμα της αστικής παθητικότητας και ζούμε μέσα σ'αυτόν τον πολύπλευρο αντικαπιταλιστικό, αντικρατικό και αντιφασιστικό αγώνα. Για τις ζωές μας, για αυτούς που έφυγαν και για όλους τους λόγους του κόσμου.

Υ.Γ. Μια ακόμα μαφιόζικη παγίδα στήθηκε από τον γνωστό φασιστοδήμαρχο Μπέο, με την προοπτική ο κόσμος του αντικαθεστωτικού κινήματος να τσιμπήσει... Όλα αυτά τα χρόνια φαγώθηκαν εκατομμύρια ευρώ σε έργα βιτρίνας στο Βόλο της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, των εκατοντάδων διακοπών ρεύματος και νερού σε φτωχούς και εξαθλιωμένους. Έργα χρυσωμένα με φασιστικής έμπνευσης εθνικιστικά ιδεολογήματα, με μίζες και νταλαβέρια κάτω από το τραπέζι για τους οικονομικά ισχυρούς αυτού του τόπου. Ένα από αυτά τα έργα βιτρίνας είναι και η περιβόητη «Αργώ» και το μουσείο της, μια περίτεχνη λαμογιά που στήθηκε με αφορμή την ολυμπιάδα, με προφανή στόχο να ρουφήξουν εκατομμύρια κάποιοι εργολάβοι, κάποια σωματεία παρατρεχάμενων και ασφαλώς να πάρει το «κάτιτίς της» και η δημοτική αρχή. Το σχέδιο του μαφιόζου φασιστοδήμαρχου, γνωστού συνεργάτη των δολοφόνων νεοναζί είναι πολύ απλό. Έβγαλαν το ξύλινο πλοίο από τα νερό και το έστησαν μπροστά στον Θόλο εκεί που παραδοσιακά ολοκληρώνονται οι κινηματικές πορείες στην πόλη. Και μέσα στην υποτιθέμενη αρχαιολατρεία τους, το γέμισαν και με εκατοντάδες μπλέ φωτάκια, καρφωμένα παντού πάνω στο ξύλινο σκαρί. Το ξύλινο πλοίο είναι εκεί και «περιμένει»… Περιμένει τους μπράβους της νύχτας του μαφιόζου φασιστοδήμαρχου, περιμένει τους νεοναζί συνεργάτες του, περιμένει τους ασφαλιτορουφιάνους παρακρατικούς προστάτες τους για να το βανδαλίσουν ή ακόμα και να το κάψουν μέσα στη νύχτα, μετά από κινηματική πορεία. Ωστε μετά να βγούνε με θράσος και να στοχοποιούν τον κόσμο του κινήματος που αντιδρά στην φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής στην πόλη. Προφανώς θέλουν να σκεπάσουν κάτω από τις στάχτες του ξύλινου σκαριού, όλες τις βρώμικες μπίζνες και κονόμες που έχουν στήσει στην πόλη των δεκάδων χιλιάδων ανέργων. Μπίζνες και κονόμες όπως αυτή με τα άπειρα μπλέ φωτάκια των εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ και τις χριστουγεννιάτικες φιέστες για λωβοτομημένους ιθαγενείς. Είναι αποκλειστικά δική τους η ευθύνη της όποιας καταστροφής συμβεί, γιατί πολύ απλά θα είναι οι μόνοι ωφελημένοι σε μια τέτοια περίπτωση. Ο κόσμος του κινήματος γνωρίζει ξεκάθαρα ποιος είναι ο στόχος του, γνωρίζει πως ο πραγματικός εχθρός είναι στις τράπεζες, στα υπουργεία και στις συνάξεις των δολοφόνων νεοναζί. Γι αυτό και δεν τσιμπάει στις μαφιόζικες παγίδες…

Αναρχικοί/-ες Αντιεξουσιάστριες/ -ες

ΠΟΡΕΙΑ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 18:00 ΘΟΛΟΣ

πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1552484/

---

1 2 3 4

7 χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008

Βόλος: Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, κτίριο Παπαστράτου (Θόλος), 18:00

7 χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η νεολαία βρίσκεται αντιμέτωπη με όλα τα άλυτα κοινωνικά προβλήματα τα οποία την οδήγησαν να πρωταγωνιστήσει στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, προβλήματα τα οποία έχουν επιδεινωθεί στα χρόνια της κρίσης και των Μνημονίων της εξαθλίωσης του λαού.

7 χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, η νεολαία βρίσκεται μπροστά σε μια νέα φάση ταξικής αναμέτρησης ενάντια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία έταξε ελπίδα, αλλά στη θέση της έφερε ένα νέο μνημόνιο και νέα μέτρα κοινωνικής καταστροφής.

Ο Τσίπρας κάλεσε σε «εθνικό διάλογο» αναζητώντας στήριγμα στους αντιπάλους του εντός βουλής, τα συντρίμμια του παλιού αστικού πολιτικού συστήματος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι. Στόχος της κυβέρνησης είναι η συναίνεση για να περάσει τα μέτρα διάλυσης της Κοινωνικής Ασφάλισης σύμφωνα με τις επιταγές των "δανειστών".

Η νεολαία μαζί με την εργατική τάξη και το φτωχό λαό δεν πρόκειται, όμως, να συναινέσει!

7 χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, η κρίση εξουσίας παραμένει άλυτη και αναπάντητη. Η αναζήτηση ενός δεκανικιού από τον γελοίο Λεβέντη για την ενίσχυση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας φανερώνει μια αναδυόμενη νέα κυβερνητική κρίση.

Το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης αναδύεται ξανά σαν λύση απέναντι στην αδυναμία των από πάνω να δώσουν λύση και διέξοδο τόσο στην καπιταλιστική κρίση όσο και στις ελάχιστες ανάγκες του λαού και της νεολαίας. Κηρύσσουν μια πλαστή έκτακτη ανάγκη για να αντιμετωπίσουν την κινητοποίηση των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας, που διεκδικούν το δικαίωμα τους στην ζωή.

Η νεολαία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μια κοινωνική καταστροφή!

Η ανεργία στους νέους συνεχίζει να αυξάνεται, με μόνη "λύση" τα voucher και την εργασιακή περιπλάνηση. Το τέλος των κονδυλίων του ΕΣΠΑ για τα προγράμματα απασχόλησης το 2016 αφαιρούν και τα ελάχιστα "μαξιλαράκια" για την αντιμετώπιση της μαζικής ανεργίας.

Την ίδια στιγμή, ο υπουργός παιδείας Φίλης ανακοινώνει την αναδιάρθρωση του χάρτη της εκπαίδευσης, μαζί με νέες μειώσεις στη χρηματοδότηση. Η αναδιάρθρωση αυτή σημαίνει μια παιδεία διαλυμένη, με νέες συγχωνεύσεις και λουκέτα σε σχολεία και σχολές, και ένα Νέο Λύκειο με περισσότερους ταξικούς φραγμούς.

Αυτή η αποκλεισμένη νεολαία χωρίς πρόσβαση στην αγορά εργασίας και την εκπαίδευση μοιάζει "προνομιούχα" απέναντι στο Άλλο κομμάτι της γενιάς μας, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που πνίγονται στον Αιγαίο προσπαθώντας να δραπετεύσουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια.

Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από καμία κυβέρνηση, που τάζει ελπίδα και φέρνει δυστυχία. Πρέπει άμεσα να κινητοποιηθούμε ενάντια σε όσους μας καταδικάζουν σε μια ζωή χωρίς ζωή. Μαζί με όλους τους εργαζόμενους, τους φοιτητές και τους ανέργους, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, να συντονιστούμε μπροστά στην πανεργατική απεργία στις 3 Δεκέμβρη και την 6η Δεκέμβρη, επέτειο δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Η 6η Δεκέμβρη μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το έναυσμα της νεολαίας να κατέβει στο δρόμο. Να είναι το έναυσμα μαζικής και ανυποχώρητης κοινής δράσης όλων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων για να ανατρέψουμε αυτήν την κυβέρνηση και τα μνημόνια, παλιά και νέα.

Ο αντιγραφειοκρατικός συντονισμός της νεολαίας και της εργατικής τάξης σε μάχη για την οργάνωση μιας Γενικής Απεργίας Διαρκείας είναι ο μόνος δρόμος για να κηρύξουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης των από κάτω, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πραγματική κοινωνική καταστροφή, ενάντια στους καπιταλιστές, την κυβέρνηση και το ίδιο το κράτους τους σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Ένας επαναστατικός δρόμος προς τα εμπρός μπορεί να ανοίξει μέσα από τις δικές μας αυτοοργανωμένες μορφές πάλης, με συνελεύσεις σε σχολεία και σχολές, τη συντριβή του κράτους και την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και τη νεολαία δίνοντας μια διέξοδο από το σημερινό κοινωνικό αδιέξοδο.

Η Ελπίδα είναι η Επανάσταση! Η Επανάσταση είμαστε Εμείς!

Όλη εμπειρία της οργάνωσης και της πάλης της νεολαίας ενάντια στα Μνημόνια και τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων πρέπει να αναλυθεί σαν μια επαναστατική εμπειρία του ίδιου του κινήματος με στόχο την υπέρβασή της. Ενάντια στα αδιέξοδα του ρεφορμισμού και του κεντρισμού προβάλλει η ανάγκη της αναζήτησης μιας επαναστατικής ελευθεριακής κομμουνιστικής εναλλακτικής ενάντια στο κεφάλαιο, το κράτος του και τον φασισμό. Στη βάση ενός διεθνιστικού ορίζοντα χρειαζόμαστε μια Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας που θα συνθέσει και θα ξεπεράσει διαλεκτικά τις μέχρι τώρα εμπειρίες και αναζητήσεις.

Αυτός είναι ο στόχος της Συνδιάσκεψης της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας (Σάββατο 12 Δεκεμβρίου, 11 π.μ., Νομική Αθήνας)· στο δρόμο για το 5ο Συνέδριό της, να αποτελέσει μια Συνδιάσκεψη μάχης αυτής της νεολαίας για να ανοίξει έναν επαναστατικό δρόμο προς τα εμπρός.

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ // ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

πηγή: http://eekmag.blogspot.gr/2015/12/7-2008.html

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 3/12/2015 ΒΟΛΟΣ

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΑΤΣΑΓΚΟΥ

 Ημέρα/Ώρα: 03/12/2015 στις 10 πμ. 

 Τοποθεσία: ΒΟΛΟΣ  ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ

ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ

OΛOI ΣTH ΓENIKH AΠEPΓIA

Πέμπτη 3 Δεκέμβρη 2015, 9.30πμ στο Ταχυδρομείο Βόλου.

Η κυβέρνηση - λογιστής, ακριβολόγα, αριθμολάγνα και ακριβοδίκαιη για τα συμφέροντα αυτών που υπηρετεί, φόρεσε τις μανσέτες της για να κάνει τους λογαριασμούς της. Καταθέτει τον οικονομικό της προϋπολογισμό για το έτος και ταυτόχρονα τον κοινωνικό της ισολογισμό. Το ένα σκέλος, οι συμφωνίες της ντροπής με τους διεθνείς ληστές του κεφαλαίου για να χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες, για να ξανανοίξει ο δρόμος της κερδοφορίας για τους μεγαλοεργολάβους και επιχειρηματίες βρίσκει το κοινωνικό του ισοδύναμο στην καταστροφή των εργαζόμενων και του λαού.

 Τα ματογυάλια του αστού λογιστή εύκολα εξισώνουν τις δεκάρες που λείπουν με το αίμα του λαού. Τον βγάζουν από το σπίτι του, του παίρνουν την σύνταξη, τον ρίχνουν στην ανεργία, στερούν τα παιδιά του από την μόρφωση, τον αποκόβουν από την κοινωνική πρόνοια και υγεία, τον αποκλείουν από το μέλλον και προπάντων καταπατούν κάθε ελπίδα για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Όμως ποιος δεν έχει καταλάβει ότι μια τέτοια κυβέρνηση δεν έχει καμιά σχέση με μια κυβέρνηση των εργαζόμενων και του λαού;

Αλλά τότε, ποιοι είναι οι σύμμαχοι και οι πραγματικοί υποστηρικτές της; Ο αστός λογιστής με την ψευτοαριστερή ρητορεία και τη δεξιά "Kαμμένη" συμμαχία του δουλεύει για τις κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης των ληστών και για τα διεθνή παράσιτα του κεφαλαίου στο εσωτερικό και εξωτερικό. Σύμμαχοί της είναι οι δολοφόνοι μικρών παιδιών στη Συρία, στο Ιράκ, στην Υεμένη. Είναι αυτοί που μετατρέπουν το Αιγαίο σε υγρό τάφο δυστυχισμένων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Είναι οι ίδιοι που υπόσχονται την γη της επαγγελίας για τους χρηματιστές και τους κερδοσκόπους μετά τα ανθρωποκτόνα μέτρα κατά του λαού.

Απέναντί τους, η εργατική τάξη θα πρέπει να πάρει τα δικά της "ισοδύναμα μέτρα" που ασφαλώς δεν αντιστοιχούν στις άσφαιρες ντουφεκιές της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Δεν αντιστοιχούν ούτε στην λογιστική των βαλσαμωμένων του Περισσού που μετρούν τη συλλογική θέληση με ψήφους στις εκλογές από το περιθώριο των συλλογικών αγώνων και προσπαθειών. Η ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ προκήρυξαν μια 24ωρη απεργία γιατί "δεν πάει άλλο" όπως γράφουν όταν πριν τρεις μήνες γονατιστοί υμνολογούσαν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

 Μόλις χθες χρησιμοποιούσαν το δημοψήφισμα και πρότασσαν μαζί με τους θεσμούς στους εργαζόμενους, το σχοινί που θα τους κρεμάσουν. Στην πραγματικότητα προκήρυξαν μια αγωνιστική λιτανεία γιατί οι ίδιοι δεν αντέχουν άλλο. Γιατί, μαζί με το άλλοθι των τίμιων συμβιβασμών της πρώτης αριστερής διακυβέρνησης που καταρρέει, "δεν πάει άλλο" ούτε η ανοχή των εργαζόμενων απέναντι στους δικούς τους συμβιβασμούς. Για τους εργαζόμενους κάθε ημέρα στους χώρους δουλειάς είναι ημέρα μάχης για την επιβίωση. Κάθε ημέρα απεργίας είναι μάχη για την ζωή. Και σ' αυτό δεν έχει να πει τίποτα ούτε η συνδικαλιστική ούτε η κομματική γραφειοκρατία.

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι μια απεργία δεν αρκεί για να αντιμετωπιστεί το ασφαλιστικό, οι εξώσεις, η φορομπηξία, η καταστροφή των μικρών επαγγελματιών και της φτωχής αγροτιάς. Όμως η κριτική στην προδοτική τακτική της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας δεν δικαιολογεί την αδράνεια ή την παραίτηση από την δική τους πλευρά. Δικαιολογεί αντίθετα την πρωτοβουλία της ανάληψης της οργάνωσής της στα δικά τους χέρια. Δικαιολογεί την ανάδειξή τους σε πρωταγωνιστές για την δημιουργία ενός ενιαίου ταξικού μετώπου πάλης. Nα μετατρέψουμε την απεργία αυτή σε αρχή ενός αγώνα διαρκείας στα χέρια των εργατών, μιας γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας για την ανατροπή της κυβέρνησης, των μνημονίων και των ανθρωποκτόνων μέτρων. Για την επιβίωση της τάξης και του λαού και για την ίδια την ζωή.

OXI

• στο σφαγιασμό των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων
• την καταστροφή των εργασιακών δικαιωμάτων
• τις ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας
• τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας
• τη φορολογική λαίλαπα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Kάτω τα Mνημόνια, οι εμπνευστές και οι διαχειριστές τους!

Kάτω η κυβέρνηση ΣYPIZA-ANEΛ

ΕΕΚ

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

Aγώνας ενιαίος, ταξικός, ενάντια στα αφεντικά της E.E. και τους ντόπιους διαχειριστές τους.

Το ΕΕΚ συμμετέχει και καλεί στη προσυγκέντρωση στο ταχυδρομείο Βόλου (Δημητριάδος 209) σε ανεξάρτητο ταξικό μπλογκ

Ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας για την απεργία της 3ης Δεκέμβρη

ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΣΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ

Μια γενιά που μέσα στην ανεργία, την επισφάλεια και την εργοδοτική ασυδοσία τείνει να ξεχάσει το τι σημαίνει κοινωνική ασφάλιση και μια γενιά που θα δει στα βαθιά της γεράματα μια σύνταξη που θα μοιάζει με επίδομα φτωχοκομείου συγκροτούν το πάζλ της κοινωνικής πλειοψηφίας έτσι όπως το οραματίζεται η «κοινωνικά δίκαιη» αφήγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

 Το δόγμα εξάλλου είναι σαφές: όσο λιγότερους ασφαλίσουμε, όσο λιγότεροι πάρουνε σύνταξη και όσο μικρότερη σύνταξη πάρουνε, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το κέρδος της εργοδοσίας, των τραπεζιτών και των ντόπιων και ξένων αρπακτικών. Αυτοί είναι οι περιβόητοι «αλγόριθμοι» του πάλε ποτέ «υπερασπιστή των εργαζομένων» Κατρούγκαλου και της γραβατωμένης αλητείας των τεχνοκρατών που κόβουν και ράβουν την ανθρώπινη ζωή. Ένα δόγμα που όχι απλά δεν αμφισβήτησε κανείς στην προ ολίγων ημερών σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, αλλά αντιθέτως πολλοί έσπευσαν να δηλώσουν παρόν στην «εθνική προσπάθεια» της κοινωνικής καταστροφής.

Όσο λοιπόν και να κάνουν τα πάντα για να μας πείσουν πως τα προαπαιτούμενα και το 3ο μνημόνιο αποτελούν τη μοναδική λύση, είναι εμφανές πως το σχέδιο που μεθοδεύει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί την πιο επιθετική ολοκλήρωση ενός σχεδίου ανάκαμψης του ελληνικού καπιταλισμού μέσα από το πέρασμα στην απόλυτη εκμετάλλευση και τελικά την κινεζοποίηση των όρων εργασίας και ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας. Με λίγα λόγια η κυβέρνηση έρχεται να σφραγίσει και να κλιμακώσει το έργο των προγενέστερών της, επενδύοντας στην απελπισία, τη μοιρολατρία και την παραίτηση, αλλά και στα νέα εκτρώματα του κυβερνητικού συνδικαλισμού (βλ. ΜΕΤΑ) που δημιουργεί, σε συνεργασία με τον εδώ και χρόνια παγιωμένο εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Και αν όλα αυτά ακούγονται παχιά λόγια ας ρίξουμε μια ματιά στο εργατικό κίνημα της περιοχής μας. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για την επικράτηση της απεργοσπασίας στον αγώνα της ΒΙΣ, για την αξιοποίηση του ουσιαστικά μόνο ως μέσο για την αναπαραγωγή της ηγεσίας του ΕΚΒ στο πρόσφατο συνέδριο και ουσιαστικά την καθοδήγηση του στην ήττα; Κανείς; Μήπως φταίει ο κακός μας ο καιρός ή ο κόσμος που δε θέλει; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για την άδοξη κατάληξη των κινητοποιήσεων στην Cocacola; Η αλήθεια όσο και αν ξενίζει είναι πως η ξεπουλημένη γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ, του ΕΚΒ και μιας σειράς ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων είναι σε ένα μεγάλο βαθμό συνυπεύθυνη για την παγίωση της πολιτικής των μνημονίων, για την εμπέδωση της ήττας και για την κοινωνική καταστροφή που γνωρίζουν τα εργαζόμενα στρώματα. Είναι αλήθεια όμως πως και η αδιέξοδη αντίληψη του ΠΑΜΕ που κοινοβουλευτικοποιησε το συνδικαλιστικό κίνημα και ουσιαστικά αποφεύγει να σηκώσει την κοινωνική σύγκρουση, ουσιαστικά καταλήγει από άλλο δρόμο να συμβάλει στην ήττα των εργατικών αγώνων. Η ανάγκη για ένα άλλο εργατικό κίνημα που θα κοιτάει στα μάτια, θα αφουγκράζεται και θα οργανώνει όλα τα κομμάτια της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα τα περισσότερο ευάλωτα (άνεργοι, μετανάστες, εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις και μαύρη εργασία), θα επιλέγει τη σύγκρουση με την εργοδοσία, μικρή και μεγάλη και θα σηκώνει το γάντι της κοινωνικής αναμέτρησης είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Η απεργία της 3ης Δεκέμρβη επιδιώκουμε να μη βρει την εργαζόμενη πλειοψηφία να συμπορεύεται με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τον παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό, ως ένα ιδιότυπο δεκανίκι του καταστροφικού έργου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Επιδιώκουμε να αποτελέσει βήμα για τη συγκρότηση των αναγκαίων ανατρεπτικών αγώνων και αντιστάσεων για να διεκδικήσουμε τον κοινωνικό πλούτο ενάντια στην εργοδοσία, στην κυβέρνηση, στην ΕΕ και το ΔΝΤ. Επιδιώκουμε μέσα από τους συντονισμούς σωματείων, εργατικών σχημάτων, επιτροπών ανέργων να αναδειχτούν εκείνες οι αναγκαίες μορφές πάλης και οργάνωσης, αλλά και η πολιτική στοχοθεσία που θα τσακίσει την αστική πολιτική ως αναγκαία συνθήκη για να βγουν οι ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζόμενων και της νεολαίας ξανά στο προσκήνιο.

Όλοι στην ανεξάρτητη απεργιακή προσυγκέντρωση την Πέμπτη 03/12 στις 9:30 στο Ταχυδρομείο (Δημητριάδος και Αγ. Νικολάου)

Μετά την πορεία καλούμε σε συνέλευση σύσκεψη στο Στέκι μεταναστών και κινημάτων (Ιωλκού 33) για την οργάνωση δράσεων ενάντια στις διακοπές ρεύματος από τη ΔΕΗ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας

4/12 - Εκλογές ΕΚΒ: Στηρίζουμε την "Εργατική Αυτονομία"

Την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015 πραγματοποιούνται οι εκλογές για την ανάδειξη νέου ΔΣ στο Εργατικό Κέντρο Βόλου. Το Ξεκίνημα στηρίζει το ψηφοδέλτιο της "Εργατικής Αυτονομίας". Ακολουθεί η ανακοίνωση της ΕΑ που στάλθηκε στα τοπικά ΜΜΕ και μοιράζεται αυτές τις μέρες σε χώρους δουλειάς. 

για το συνέδριο και τις εκλογές στο ΕΚΒ

Πάλη για την αναγέννηση του εργατικού κινήματος

Το συνέδριο και η ανάδειξη νέας διοίκησης στο Εργατικό Κέντρο Βόλου πραγματοποιούνται σε μια χρονική περίοδο με δυο βασικά χαρακτηριστικά. Πρώτον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχοντας υποταχθεί πλήρως στους δανειστές και το μεγάλο κεφάλαιο, συνεχίζει την αντιλαϊκή – αντεργατική - μνημονιακή πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων. Δεύτερον, οι εργοδότες έχουν εξαπολύσει μια ολομέτωπη και συντονισμένη επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους.

Η σημερινή πραγματικότητα

Οι απολύσεις στη ΒΙΣ, το λουκέτο στην Κόκα Κόλα, οι απαιτήσεις της διοίκησης του ΙΜΑΝΤΑ για δραστικές μειώσεις στις αποδοχές των εργαζομένων, οι εξελίξεις στη Χαλυβουργία είναι μόνο κάποια από τα πιο τρανταχτά πρόσφατα παραδείγματα.

Οι βιομήχανοι απαιτούν να μειωθεί δραστικά το εργατικό εισόδημα και οι εργαζόμενοι να γίνουν λάστιχο, μέσα από την εκ περιτροπής εργασία, τις ατομικές συμβάσεις, τη γενικευμένη «εργολαβική» εργασία κοκ.

Στο σύνολο σχεδόν του ιδιωτικού τομέα οι εργαζόμενοι βιώνουν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα: μαύρη εργασία, απλήρωτες ώρες δουλειάς, αδήλωτες υπερωρίες, απολύσεις, τρομακτικές καθυστερήσεις στην καταβολή μισθών, καταβολή μικρότερων μισθών από τα συμφωνημένα και φυσικά εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία.

Τέλος, ένα πολύ μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού, ειδικά το πιο νέο και μορφωμένο, βρίσκεται στη «μαύρη ζώνη» της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, των voucher, των 5μηνων συμβάσεων κλπ.  

Αυτά είναι τα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών τις οποίες εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αυτή είναι η πραγματικότητα που θέλεί να παγιώσει η άρχουσα τάξη (δανειστές, τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές κοκ) για να διατηρήσει τα κέρδη της, μέσα σε συνθήκες βαθιάς και διεθνούς κρίσης.

Οι ευθύνες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας

Οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, συνδικαλιστές ΣΥΡΙΖΑ κλπ) έχουν τεράστιες ευθύνες για αυτή την κατάσταση. Ούτε ήξεραν ούτε θέλησαν να οργανώσουν το εργατικό κίνημα με στόχο την ανατροπή αυτών των πολιτικών και την επίτευξη νικών: ασυντόνιστες κινητοποιήσεις χωρίς κανένα σχεδιασμό, 24ωρες απεργίες ντουφεκιές στον αέρα, διαμαρτυρίες για τα μάτια του κόσμου χωρίς αιτήματα και μορφές πάλης που να δίνουν προοπτική, υποχωρητικότητα στις εργοδοτικές απαιτήσεις και, συχνά, διαφθορά, προνόμια και υπόγειες συναλλαγές.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι υποταγμένες στο σύστημα και αποτελούν την προέκταση της κεντρικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, της ίδιας πολιτικής που εφαρμόζει σήμερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Για αυτούς τους λόγους το συνδικαλιστικό κίνημα είναι απαξιωμένο στα μάτια του μεγαλύτερου μέρους των εργαζομένων.

Αναγέννηση του εργατικού κινήματος

Για να αναγεννηθεί το εργατικό κίνημα, ώστε να αντισταθεί στις κυβερνητικές και εργοδοτικές επιθέσεις και να περάσει στην αντεπίθεση, χρειάζονται κατά τη γνώμη μας, τα εξής:

·        Δημοκρατικές διαδικασίες στα πρωτοβάθμια σωματεία με τακτικές γενικές συνελεύσεις, όπου οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα μπορούν να πάρουν παίρνουν τις αποφάσεις και τα ΔΣ θα κρίνονται και θα λογοδοτούν. Τα σωματεία «σφραγίδα» εξυπηρετούν μόνο τις μικροκομματικές σκοπιμότητες των εργατοπατέρων.

·        Νέα σωματεία όπου δεν υπάρχουν. Σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα δεν ανήκει σε κανένα σωματείο και έτσι είναι έρμαιο της εργοδοσίας (βλ. Παπαδόπουλος, ΣΟΒΕΛ, εργολαβικοί κα)  

·        Να εγκαταλειφθεί η «γραμμή» της υποχωρητικότητας. Κάθε βήμα πίσω από τους εργαζόμενους ανοίγει κι άλλο την όρεξη των εργοδοτών. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνουν και υποχωρήσεις αλλά η συμβιβαστική γραμμή της πλειοψηφίας των συνδικαλιστικών ηγεσιών έχει οδηγήσει σε συντριβή τις εργατικές κατακτήσεις.

·        Σχέδιο και συντονισμός των αγώνων. Η ήττα της απεργίας στη ΒΙΣ απέδειξε ότι οι εργαζόμενοι σε κανένα χώρο δεν μπορούν να κερδίσουν αν δώσουν τον αγώνα απομονωμένα και χωρίς συντονισμό. Ευθύνη των πρωτοβάθμιων σωματείων και του ΕΚΒ είναι να συντονίζουν τους αγώνες οργανώνοντας κοινές απεργιακές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια μέσα στην πόλη, σύνδεσης των αγώνων με άλλους κλάδους και κοινωνικά στρώματα.

·        Μέτωπο εργαζομένων και φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Νεολαία, άνεργοι, επισφαλείς εργαζόμενοι σε voucher, μικροεπαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες και εργατική τάξη μπορούν να κερδίσουν μόνο αν συντονιστούν. Η δυναμική που μπορούν να πάρουν οι συντονισμένοι αγώνες φάνηκε στη μαζικότατη απεργία της 12^ης Νοεμβρίου (μια κινητοποίηση που όμως δεν είχε συνέχεια).

·        Αιτήματα και στόχοι πάλης που να μην περιορίζονται στα όρια που θέτουν οι εργοδότες. Το κεφάλαιο επικαλείται πάντα την κρίση, τις μειώσεις στις πωλήσεις, την ακριβή ενέργεια κλπ κλπ. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δεχτούν αυτή τη συλλογιστική γιατί στο τέλος-τέλος στόχος του κάθε βιομήχανου είναι να επιβάλει συνθήκες «Κίνας» ή «Βουλγαρίας» γιατί έτσι θα είναι περισσότερο ανταγωνιστικός και θα βγάζει περισσότερα κέρδη.

·        Πρώτα οι εργατικές ανάγκες. Το σημερινό επίπεδο τεχνολογίας και παραγωγικών δυνατοτήτων, μαζί με το συσσωρευμένο από το κεφάλαιο πλούτο που σήμερα λιμνάζει, θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν δουλειά για όλους, με ανθρώπινες συνθήκες και αποδοχές που να καλύπτουν όλες τις ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Το μοναδικό εμπόδιο είναι η ίδια η λειτουργία του συστήματος και η παραγωγή για το κέρδος.

·        Άνοιγμα βιβλίων – έλεγχος των οικονομικών από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Κάθε τόσο βιομήχανοι «πτωχεύουν» τα εργοστάσια τους και μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους αλλού, είτε σε άλλους κλάδους είτε σε άλλες χώρες. Άλλοι κλείνουν τα εργοστάσια και πετάνε τους εργαζόμενους στο δρόμο αλλά οι ίδιοι παραμένουν πάμπλουτοι. Άλλοι κερδίζουν από μύριες άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες και επικαλούνται την κρίση για να χτυπήσουν τους εργαζόμενους. Άλλοι βγάζουν τα κέρδη τους στο εξωτερικό και τα τζογάρουν στα χρηματιστήρια και άλλοι τρωνε παχυλές κρατικές και ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις. Για αυτό απαιτούμε να ανοίξουν τα βιβλία! Να γίνει έλεγχος στα κέρδη, τις περιουσίες, τις μετοχές, τις κομπίνες, τις σπατάλες, τις off shore!

·        Εθνικοποιήσεις και εθνικοί φορείς ανά κλάδο παραγωγής. Αυτή είναι η μόνη απάντηση στα λουκέτα των εργοστασίων. Ασφαλώς αυτό πρέπει να γίνει με συνθήκες πλήρους διαφάνειας και εργατικού και κοινωνικού ελέγχου ώστε να μην υπάρχει διαφθορά, κακοδιαχείριση και σκάνδαλα. Οι διοικήσεις πρέπει να αποτελούνται από εκλεγμένους εκπροσώπους των εργαζομένων, της τοπικής κοινωνίας, κοινωνικών φορέων και του ευρύτερου εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος και να είναι ανά πάσα στιγμή ανακλητές και υπό τον έλεγχο των εργαζομένων. 

·        Αυτός ο στόχος βέβαια, δεν μπορεί παρά να συνδυάζεται με την εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και με ένα σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης οικονομίας μας. Δηλαδή τα εργατικά αιτήματα δεν μπορεί παρά να είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός συνολικού προγράμματος ρήξης με τα μνημόνια, την Τρόικα και φυσικά την ελληνική άρχουσα τάξη. Ενός προγράμματος για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Στη βάση των παραπάνω σαν «Εργατική Αυτονομία» θα κατέβούμε ξανά στις εκλογές στο ΕΚΒ.  Στόχος μας, εκτός από την εκπροσώπηση στη νέα διοίκηση, είναι να οικοδομήσουμε ένα μαχητικό και ριζοσπαστικό εργατικό σχήμα. Στόχος μας  είναι να συσπειρώσουμε κάθε συνάδελφο που συμφωνεί με τις παραπάνω ιδέες και στόχους. Γιατί έτσι μόνο θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τη σημερινή κατάσταση σε κάθε χώρο δουλειάς και στο εργατικό κίνημα συνολικά.

Εργατική Αυτονομία

ανεξάρτητο συνδικαλιστικό σχήμα