Φίλοι και συναγωνιστές των Κ.Ι.Α.
Η 2η πανελλαδική συνάντηση αποτέλεσε κεντρικό θέμα συζήτησης και προβληματισμού σε πολλές συνελεύσεις μας, που έκριναν αναγκαίο να τεθεί έγκαιρα πρόταση θεματικής ατζέντας, ώστε η συνάντησή μας να ξεκαθαρίσει από την αρχή τις διαφορές αρχών που παρουσιάστηκαν στην Θεσσαλονίκη.
Το ενδιαφέρον μας κεντρίστηκε περισσότερο, λαμβάνοντας τις αρχές λειτουργίας των Κ.Ι.Α. από τη Θεσσαλονίκη κι αμέσως μετά τις διορθώσεις/τροποποιήσεις από το Ρέθυμνο.
Οι αρχές λειτουργίας είναι ένα σχέδιο πολιτικής διακήρυξης.
Υπήρχαν δυο πολιτικά ενδεχόμενα ή στέλνεις τροποποιήσεις ή διεξάγεις μια πολιτική συζήτηση για να καταλήξεις με ένα ανοικτό διάλογο σε μια πολιτική διακήρυξη.
Λάβαμε υπόψη μας τη παναττική συζήτηση του καλοκαιριού και τα ερωτήματα που τέθηκαν, μελετήσαμε τα σχέδια αρχών (Θεσ/νίκης & Ρεθύμνου) που μας αποστείλατε και καταλήξαμε ότι οι θεματικές που προτείναμε ήταν έτσι διαμορφωμένες για να καταλήξουμε σε ένα σχέδιο αρχών κοινά αποδεκτό στον πολιτικό προσανατολισμό.
Για παράδειγμα, μπορούν τα Κ.Ι.Α να αυτοπροσδιορίζονται από τις δράσεις των πολιτών (που συμμετέχουν στην κοινωνία των ιδιωτών) που η δράση του καθενός είναι αυτόνομη, ανεξάρτητη και αυτοδιαχειριζόμενη;
Τι ακριβώς εννοούμε «συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας», «Κράτος Πρόνοιας…..Δημόσια Υγεία…όλα με κεφαλαία ακόμα και το αστικό κράτος), ποιοι είναι οι «επίσημοι φορείς»;
Σε αυτά πολλά άλλα ερωτήματα, που αποτελούν ήδη μια πολιτική θέση, αντί να γίνει μια συζήτηση, μετά από αρκετές ημέρες απόλυτης σιωπής, λάβαμε τη θεματική ατζέντα του συντονιστικού ΚΙΑ Αττικής, ως μοναδικής και προαποφασισμένης για τη 2η πανελλαδική συνάντηση.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια συνάντηση που υπάγεται απευθείας στον έλεγχο του συντονιστικού Αττικής και με πολιτικές θέσεις ήδη διαμορφωμένες.
Αν εξαιρέσει κανείς, τις απαντήσεις του ΚΙΦΑ Δράμας, λίγες ημέρες πριν του Ρεθύμνου και την επαμφοτερίζουσα θέση της Θεσ/νίκης, φαίνεται ότι η ατζέντα, το μοίρασμα των εισηγήσεων, το προεδρείο (που θα έχει τη δύσκολη δουλειά να συνθέσει τη συζήτηση αλλά πολλοί περισσότεροι άνθρωποι δεν είχαν χρόνο να συνθέσουν την ατζέντα...), ίσως και τα συμπεράσματα της συζήτησης να είναι έτοιμα.
Αδυνατούμε να συμμετέχουμε σε μια συνάντηση, όπου τα θέματα και ο τρόπος οργάνωσης της έχουν προαποφασιστεί με «δημοκρατικές» διαδικασίες από το συντονιστικό ΚΙΑ Αττικής, το οποίο δεν έχει πάρει υπόψη στο ελάχιστο τις θέσεις των άλλων ΚΙΑ, καμία ατζέντα δεν συζητήθηκε, καμία απάντηση δεν δόθηκε. Ακόμα και στην ένσταση που θέσαμε για τη διεξαγωγή του πανελλαδικού με τη μορφή της συνέλευσης, που προδιαθέτει στη λήψη αποφάσεων από ένα σώμα αγνώστων και όχι εξουσιοδοτημένων εκπροσώπων, δείχνει ότι η λήψη αποφάσεων δεν εξαρτάται από τη παρουσία μας.
Δεν μπορούμε να συμμετέχουμε σ’ ένα αποστειρωμένο «συντονιστικό», όπου θα μας ενώνει το περί «αλληλεγγύης», απαλλαγμένο από τα ταξικά-κοινωνικά χαρακτηριστικά, από τους αγώνες στις γειτονιές, τις εργατικές απεργίες και αγώνες, τις αντιφασιστικές πορείες και τις σχέσεις εμπιστοσύνης που καλλιεργούνται μεταξύ των ανθρώπων την ώρα της μάχης.
Για τον συντονισμό δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Για μια πολιτική συμφωνία, ο κόπος είναι σίγουρα μεγαλύτερος. Στην ουσία, οι διαφορές που εμφανίστηκαν στη 1η πανελλαδική συνάντηση στη Θεσ/νίκη, αποσιωπούνται και παρακάμπτονται προς χάριν της «ενότητας» και της «συνταγματικής υποχρέωσης» ενός χρεοκοπημένου κράτους σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Δεν ανήκουμε στο «δημοκρατικό» τόξο.
Για εμάς η μεγαλύτερη υγειονομική βόμβα είναι η χρεοκοπία του καπιταλισμού και αυτό που συντελείται στο χώρο της υγείας είναι μια καθαρή ταξική γενοκτονία και όχι απλώς ανθρωπιστική ή υγειονομική κρίση.
Το σύνθημα μας «παίρνουμε την υγεία στα χέρια μας», δε σημαίνει να γίνουμε Ελληνικό ή Θεσσαλονίκη που είναι τα μεγαλύτερα ιατρεία, αλλά σημαίνει ότι ανατρέπουμε αυτούς που την έχουν στα δικά τους χέρια, φασίστες τύπου Άδωνη και επανακαθορίζουμε τους όρους ύπαρξης μας, για μια άλλη ζωή, σε ένα κόσμο ριζικά αλλαγμένο, επιτέλους ανθρώπινο, χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση, εξευτελισμό ανθρώπου από άνθρωπο.
Θεωρούμε τα ΚΙΑ ως χώρους επανασυλλογικοποίησης της ζωής, ενάντια στην καπιταλιστική εξατομίκευση και τη χαμένη ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μιας άλλης ζωής, εδώ και όχι αλλού, χειραφετημένης από το μη ανθρώπινο του καπιταλισμού και του ναζισμού, για να κάνουμε πλέον την «έφοδο στον ουρανό», έξω από τα σχήματα αυτού του κόσμου.
Η συνέλευσή και το ιατρείο μας παραμένει σταθερό στην ενότητα στη δράση με άλλες συλλογικότητες, πρόθυμοι να βρεθούμε με όλους τους συναγωνιστές που ενδιαφέρονται να τεθούν οι όροι αυτής της συζήτησης και σκοπεύουμε να αναλάβουμε όσες πρωτοβουλίες μπορούμε.
Το ξέρουμε ότι είναι δύσκολο αλλά σε αυτούς τους καιρούς, εμείς ζητάμε το αδύνατο.
