ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ - ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
40 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο η φασιστική πρόκληση υλοποιεί την πανταχού παρούσα μέσα στον κοινωνικό ιστό διαρκή απειλή του κράτους έκτακτης ανάγκης, την απειλή του παρακράτους και την φασιστική αντίληψη της θεωρίας των "δύο άκρων". Το ζήτημα σ' αυτό το θέμα είναι ότι πραγματικά φοβούνται ό,τι δεν υπάγεται στο συνταγματικό τόξο, άρα γι' αυτούς γίνεται απρόβλεπτο και μη ελεγχόμενο πράγμα, που μπορεί να μπλοκάρει τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους.
Ζούμε την απροσχημάτιστη βίαιη επιβολή της εσωτερικής υποτίμησης με πρόφαση την κρίση, τη δραστική μείωση του βιοτικού επιπέδου όλης της εργατικής τάξης και μεγάλου μέρους του πληθυσμού, τη φορολογική αφαίμαξη αυτών που δεν έχουν, την «πρόνοια» του αστικού κράτους για διαρκή λήψη νέων μέτρων που παράγουν διαρκώς φτώχεια, την ανενδοίαστη αξιοποίηση των δανειστών από μέρους της άρχουσας τάξης για να αλλάζουν συνεχώς οι κοινωνικοί συσχετισμοί, να καταργούνται στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, να μαζικοποιείται η ανεργία και να περιέρχεται ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε χρόνια ανθρωπιστική κρίση.
Παράλληλα με την ένδεια και εξαθλίωση που βιώνουμε, ο εκφασισμός του συστήματος εξουσίας είναι μια διαδικασία εξελισσόμενη εδώ και καιρό. Οι στοχοποιήσεις αγωνιστών και κοινωνικών και ταξικών ομάδων, η διάχυση ενός κλίματος κρατικής επιτήρησης και ελέγχου, η παρανομοποίηση του συνδικαλισμού, που βαθαίνει διαρκώς, αποτελούν μια κατάσταση που όχι μόνο έχει παγιωθεί αλλά και αναβαθμίζεται με κάθε αφορμή. Η καταστολή έχει γίνει από το κράτος το κύριο εργαλείο της διαχείρισης της κοινωνικής αντίστασης. Χρέος του εργατικού κινήματος είναι να ανακόψει αυτούς τους σχεδιασμούς.
Το εργατικό κίνημα και οι κοινωνικοί αγωνιστές δεν χρωστάνε πουθενά και σε κανέναν καμία δήλωση νομιμοφροσύνης, όσο και αν το κράτος και το κεφάλαιο προσπαθούν να πείσουν τους πάντες για το αντίθετο. Το μοναδικό που χρωστάμε στους εαυτούς μας, μπροστά στα όσα δρομολογούνται, είναι να περιφρουρήσουμε τις δομές μας, να σχεδιάσουμε και να δημιουργήσουμε από τα «κάτω» νέες και να προστατέψουμε τους αγώνες μας από τα κατασταλτικά πογκρόμ των αφεντικών και των κρατικών υπηρετών τους. Άμεσα και υπεύθυνα, οφείλουμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες της απελευθέρωσής μας από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Κυρίως δεν ξεχνάμε ότι ο φασισμός δεν είναι κάτι άλλο από ένας ένοπλος και επιθετικός καπιταλισμός σε κρίση. Εχθρός του δεν είναι μόνο οι μετανάστες, οι αντιφασίστες, οι αναρχικοί ή οι κομμουνιστές. Εχθρός του είναι ολόκληρο το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Και είναι αυτό ακριβώς το εργατικό κίνημα το μόνο που μπορεί να τσακίσει τον φασισμό και τον άρρωστο «πατέρα» του, τον καπιταλισμό. Η αντιφασιστική και η αντικαπιταλιστική επιφυλακή του κόσμου της Εργασίας, οργανώνοντας επιτροπές λαϊκής αυτοάμυνας, ντόπιων και μεταναστών, σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε γειτονιά, ενισχύοντας και αλλάζοντας τα σωματεία, δυναμώνοντας τις εργασιακές και τις απεργιακές επιτροπές, ενισχύοντας την εργατική αλληλεγγύη, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής και εθνικότητας είναι η μοναδική εγγύηση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας και την κοινωνική αναγέννηση.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν απλά μια φοιτητική εξέγερση, αλλά ένας κοινός αγώνας φοιτητικού κι εργατικού κινήματος. Οργανώνουμε την ταξική αντικαπιταλιστική πάλη από τα «κάτω» σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε φοιτητικό σύλλογο πολεμώντας την ανάθεση, συνδέοντας τους κοινωνικούς αγώνες μεταξύ τους και προετοιμάζοντας τη Γενική Απεργία Διαρκείας, που θα ανατρέψει το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά την εξαθλίωση, τη φτώχεια και το φασισμό.
- ΤΑΞΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
- ΚΑΝΕΝΑ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ», ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΘΕΣΗ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
- ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΒΟΛΟΥ
- ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ – ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΚΦΑΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ
- ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
