ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ 2ης ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ (ΒΟΛΟΣ)
Η συνέλευση πραγματοποιήθηκε στο μέσο απεργιακών αγώνων που το νήμα τους ξετυλίγεται ήδη από το Σεπτέμβρη, την επομένη της 1ης πανελλαδικής εργατικής συνέλευσης στη Θεσσαλονίκη. Η μη βιωσιμότητα του χρέους έχει οδηγήσει σε πολιτικό αδιέξοδο και άμεση σύγκρουση την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με πλατιά στρώματα εργαζομένων, κυρίως του δημοσίου τομέα.
Διοικητικοί υπάλληλοι πανεπιστημίων, γιατροί ΕΟΠΥΥ, εργαζόμενοι στη ψυχική υγεία ενώνονται αντικειμενικά με τους αγώνες των εργαζομένων στη ΒΙΟΜΕ, την ΕΡΤ, τις απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών, τους απολυμένους σχολικούς φύλακες των δήμων, τους κατοίκους της Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, συνελεύσεις γειτονιάς, αυτοργανωμένους χώρους που παλεύουν για τα στοιχειώδη της επιβίωσης ενός εργατικού πληθυσμού που έχει εξωθηθεί στη φτώχεια και στην ανέχεια.
Με τους ανθρώπους να τρώνε από τα σκουπίδια, να πεθαίνουν ή χωρίς στοιχειώδη ιατρική φροντίδα, ή από τα λεπίδια των φασιστών ή από το κρύο και τις αναθυμιάσεις, το σύστημα αυτό σφίγγει τη θηλιά του χρέους και της καπιταλιστικής κρίσης στο λαιμό της –εργαζόμενης κι άνεργης- εργατικής τάξης. Όχι όμως χωρίς αγώνες, αντιστάσεις και διαρκείς μάχες ακόμα και εργαζόμενων τμημάτων που δεν είχαν μέχρι χτες καμιά αγωνιστική εμπειρία. Είναι η στιγμή που τίθεται επιτακτικά η αναγκαιότητα της συνένωσης των επιμέρους αγώνων σε ένα μεγάλο ποτάμι κοινωνικής ανατροπής.
Εκείνο που χτίζει την ενότητα της τάξης στη βάση των συμφερόντων της είναι η πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από το κράτος, την εργοδοσία και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και αυτό είναι θεμέλιος λίθος για τη νικηφόρα έκβαση των αγώνων. Η πολιτική ανεξαρτησία και η ενότητα είναι προϋπόθεση και ο δρόμος για να απαντηθεί με όρους μάχης το κομβικό ζήτημα της χρεοκοπίας του καπιταλισμού προς όφελος όλου του χειμαζόμενου λαού.
Αυτό το καθήκον δεν επιλύεται με συμβιβασμούς κι αναθέσεις, χωρίς την ενεργητική συμμετοχή και τους μαχητικούς ταξικούς αγώνες των εργαζομένων και των ανέργων. Καμιά κυβέρνηση ακόμα και αριστερή δεν πρόκειται να λύσει τη χρεοκοπία του συστήματος αν δεν ανατραπούν όλοι οι όροι της κοινωνικής δυστυχίας του καπιταλιστικού συστήματος. Με το πέρασμα όλου του κοινωνικού πλούτου σε αυτούς που τον παράγουν, με τη κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από τους ίδιους τους εργάτες μπορούν να αναδιοργανωθούν όλες οι κοινωνικές σχέσεις προς όφελος του δεινοπαθούντος λαού.
Ο δρόμος για το σκοπό αυτό περνά μέσα από την οργάνωση της γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας που δεν είναι εθιμοτυπικές απεργίες και πορείες. Είναι η προετοιμασία της εξέγερσης του λαού ενάντια στις αλυσίδες του διεθνούς κεφαλαίου που τρώει μαζί με τα ντόπια κοράκια του τις σάρκες όλου του ευρωπαϊκού νότου και κάθε γωνιά του πλανήτη για τη διάσωση του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Η συνείδηση των μαχόμενων τμημάτων των εργαζομένων έχει ωθηθεί σε ένα υψηλότερο επίπεδο καθώς από τη μια μεριά είναι παρούσα η ανάγκη να δοθούν οι αγώνες και από την άλλη είναι παρούσες οι προδοσίες των επίσημων συνδικαλιστικών οργάνων σε κρίσιμες καμπές, ξεκινώντας φέτος από την προδομένη απεργία των καθηγητών το Μάιο, τον ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ και τις παρελάσεις δεκάδων ομοσπονδιών για να ‘στηρίξουν’ τον αγώνα των εργαζομένων διά ψηφισμάτων. Το απεργιακό κύμα του Σεπτεμβρίου έθεσε το ζήτημα της γενικής απεργίας διαρκείας και της μετωπικής σύγκρουσης με τη κυβέρνηση χωρίς καμιά αναβολή. Αυτή η εμπειρία μετατρέπεται ολοένα και πιο συνειδητά, σε προσπάθεια συγκρότησης απεργιακών επιτροπών, που αλλού πετυχημένα κι αλλού όχι, ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι στην κυβέρνηση, αντιστέκονται στην υπονόμευση των αγώνων μέσα από στις γραμμές του εργατικού κινήματος και προωθούν τον έλεγχο των αγώνων από τα κάτω με άμεση συμμετοχή των εργαζομένων.
Όμως δεν είναι μόνο η συνδικαλιστική γραφειοκρατία που βρίσκεται σε ανοικτή γραμμή συνεργασίας με την κυβέρνηση, την τρόικα κι εσχάτως με το συνδικαλιστικό της κρατικής ασφάλειας. Δίπλα στην επίσημη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των δυο μεγάλων κομμάτων που χρεοκόπησαν τη χώρα, βρίσκονται και τμήματα της αριστεράς που είτε δημιουργούν διαρκώς ταλαντεύσεις όταν χρειάζεται η μέγιστη αποφασιστικότητα, είτε πρόθυμα συνεργάζονται με την επίσημη γραφειοκρατία για να σφυρίξουν τη λήξη αγώνων πριν καν οι εργαζόμενοι αποφασίσουν για τη τύχη τους.
Μαζί με τους αναπτυσσόμενους εργατικούς αγώνες βρίσκονται και τα εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, οι πολυποίκιλες αυτο-οργανωμένες δομές που παλεύουν στις γειτονιές: ιατρεία και φαρμακεία αλληλεγγύης και κάθε μορφή οργάνωσης της εργατικής τάξης. Οποιαδήποτε μορφή αυτοργάνωσης, κάθε όπλο που χρησιμοποιεί η εργατική τάξη, πρέπει μαζί με τον άμεσο σκοπό συγκρότησής του να συνδέεται με τη συνολική αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων, δηλ. το ζήτημα της επανάστασης κι ανατροπής όλων των μορφών εκμετάλλευσης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Οι πολυποίκιλες μορφές οργάνωσης μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους όταν δεν ενσωματώνονται οργανωτικά και πολιτικά στις δομές του αστικού κράτους και τους περίπλοκους μηχανισμούς άσκησης της αστικής εξουσίας, αντιμάχονται τον κατακερματισμό και την εξατομίκευση, επανασυλλογικοποιούν τη ζωή της εργατικής τάξης και συνδέονται με τους εργατικούς αγώνες.
Πέρα από την εχθρότητα του κράτους σε όλες αυτές τις μορφές οργάνωσης, υπάρχουν και δυνάμεις μέσα στις γραμμές του εργατικού κινήματος που επιχειρούν να τις ενσωματώσουν στα πλαίσια μιας λεγόμενης «δημοκρατικής» διαχείρισης της κρίσης και να τις χρησιμοποιήσουν για την κυβερνητική τους αναρρίχηση εντός του συστήματος. Άλλες δυνάμεις τις απορρίπτουν ως ήδη ενσωματωμένες στο αστικό κράτος καλύπτοντας την πολιτική τους αποστασία από τα άμεσα προβλήματα επιβίωσης του λαού και τη θέλησή του να αγωνιστεί σήμερα. Οι σημερινοί «αριστεροί» κατήγοροι είναι οι πρώτοι διδάξαντες την θεωρία των «σοσιαλιστικών νησίδων», μια θεωρία που δυσφήμησε τον αγώνα της κοινωνικής απελευθέρωσης της εργατικής τάξης και οδήγησε σε ανείπωτες καταστροφές.
Όλες οι προσπάθειες που οργανώνονται από συνελεύσεις γειτονιάς, κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, πρωτοβουλίες ανέργων κοκ, αναδεικνύουν τα ζητήματα επιβίωσης (δουλειά, στέγη, παιδεία, υγεία και πρόνοια, τροφή, ρεύμα, νερό) και ως τέτοια οφείλουν να γίνουν προμετωπίδα του εργατικού κινήματος κι όχι να αποτελούν δευτερεύουσα θεματολογία των συνδικάτων. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρήσουν στις γραμμές τους το γιγάντιο τμήμα των ανέργων σε μια αξιόμαχη πρωτοπόρα δύναμη και από εφεδρικός στρατός εργασίας του κεφαλαίου να γίνουν ο επαναστατικός στρατός του μαχόμενου εργατικού κινήματος.
Ένα πρόγραμμα εργατικών διεκδικήσεων είναι αναγκαίο. Δεν μπορεί όμως να είναι απλώς η απαρίθμηση -σωστών κατά τα άλλα- αιτημάτων. Έχουν νόημα αν αποτελούν σημεία εκκίνησης σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης που κινητοποιεί την τάξη μας για την υλοποίησή τους και συγκεντρώνουν όλο το δυναμικό στην επίλυση του κρίσιμου ερωτήματος ποια κοινωνική τάξη έχει την εξουσία.
Η προσπάθεια δημιουργίας νέων σωματείων με εργατική δημοκρατία, εργατικών σχημάτων σε πολυπληθείς εργασιακούς χώρους, η δικτύωση όσων αγωνίζονται στις γειτονιές με αυτοργανωμένες δομές αλληλεγγύης κι η οργάνωση σε ανεξάρτητα κέντρα αγώνα στις μεγάλες προλεταριακές πόλεις θα διαδραματίσουν σημαντικό πρωταγωνιστικό ρόλο στον ταξικό πόλεμο την επόμενη περίοδο.
Κινητήρια δύναμη για τη συγκρότηση της πανελλαδικής εργατικής συνέλευσης είναι τα ζωτικά συμφέροντα της εργατικής τάξης για να δοθούν οι μάχες τόσο μέσα στις υπάρχουσες δομές του εργατικού κινήματος και ταυτόχρονα να συγκροτηθεί όλο το μάχιμο εργατικού δυναμικό που αντιτάσσεται, δεν εκπροσωπείται και δεν χωρά στις ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και τα εργατικά κέντρα, σε ανεξάρτητα κέντρα εργατικών αγώνων.
Η προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος πρέπει να πείθει για την αναγκαιότητά της και δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα αναπαραγωγής πολιτικών ηγεμονισμών και χωρίς νόημα αντιπαραθέσεων που απαξιώνουν κάθε προσπάθεια στα μάτια των μαζών.
Σε κάθε βήμα πρέπει να προάγουμε και να υπερασπίζουμε την εργατική δημοκρατία ως προϋπόθεση για την ανάπτυξη μιας ειλικρινούς συζήτησης μεταξύ διαφορετικών συλλογικοτήτων και αγωνιστών διαφορετικής προέλευσης που ενώνονται στη βάση της κοινής δράσης ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα κι αναγνωρίζουν ότι απαιτούνται επαναστατικές ανατροπές στην οικονομία, τη κοινωνία και τη πολιτική.
Η σημερινή οξύτατη κρίση δεν επιτρέπει κανένα συμβιβασμό. Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε από τους εργάτες της ΒΙΟΜΕ «δεν θέλουμε πίσω τη σκλαβιά μας έστω και σ’ ένα ολόχρυσο κλουβί αλλά την απόλυτη λεφτεριά μας χωρίς κανένα συμβιβασμό».
Κοινή ήταν η δέσμευση όλων των συμμετεχόντων να επαναληφθεί σχετικά άμεσα η πανελλαδική συνάντηση, προωθώντας κι ένα καλέσμα πάλης που θα αποτελέσει τον κρίκο ενδιάμεσων τοπικών συσκέψεων σε βασικά προλεταριακά κέντρα της χώρας.
Βόλος, 15 Δεκέμβρη 2013
Ανοιχτή Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ
Λαϊκή Συνέλευση Αγίου Νεκταρίου Νέας Ιωνίας- Ιατρείο Αλληλεγγύης
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Αττικής)
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Μαγνησίας)
Πρωτοβουλία για το Συντονισμό σωματείων βάσης εργαζομένων, ανέργων και συλλογικοτήτων (Θεσσαλονίκη)
*Στη συνέλευση συμμετείχαν εργαζόμενοι και αγωνιστές από:
Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική,
Γιατροί ΕΟΠΥΥ, διοικητικοί υπάλληλοι ΕΚΠΑ, Καθαρίστριες Υπουργείου Οικονομικών, Αλουμίνιο Ελλάδας (πρώην ΠΕΣIΝΕ), ΙΚΑ Μαγνησίας, ΕΛΙΝ Βιοκαύσιμα, ΟΤΑ Βόλου, ΟΣΕ, Ψυχική υγεία-Ειδική αγωγή Αττικής, ΤΕΕ, Λογιστές Αθήνας, Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, Καθηγητές, Δημοσιογράφοι, Νοσοκομειακοί γιατροί, Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης, Άνεργοι, Φοιτητές
Λαϊκή Συνέλευση Αγίου Νεκταρίου Νέας Ιωνίας- Ιατρείο Αλληλεγγύης,
Ανοιχτή Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ,
Πρωτοβουλία για το Συντονισμό σωματείων βάσης εργαζομένων, ανέργων και συλλογικοτήτων (Θεσσαλονίκη),
Ομάδα για την Αταξική Κοινωνία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό (Λάρισα) ,
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Αττικής),
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Μαγνησίας)
Χαιρέτησαν:
Συντονιστικό επιτροπών Χαλκιδικής κατά του χρυσού
Επιτροπή αγώνα εργαζομένων στην ΕΡΑ Βόλου
Σύλλογος εργαζομένων διοικητικών υπαλλήλων Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε (Βόλου)
Η πανελλαδική εργατική συνέλευση του Βόλου αναμεταδόθηκε live από το αυτοοργανωμένο διαδικτυακό ΡΑΔΙΟ ΠΑΡΑΣΙΤΑ “http://radioparasita.org” http://radioparasita.org και το υλικό έχει αποθηκευτεί στις παρακάτω διευθύνσεις:
“http://radioparasita.org/node/486″http://radioparasita.org/node/486
“http://radioparasita.org/node/487″http://radioparasita.org/node/487
http://ergatis.wordpress.com/
