Προβολές στο Στέκι

SLAVES WELCOME

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός ξεδιαλέγει τους νέους σκλάβους του

από τα εκατομμύρια των προσφύγων που ο ίδιος παράγει

Η υποδούλωση και απόλυτη εκμετάλλευση ολόκληρων λαών αποτελεί πάγια τακτική του κεφαλαίου εδώ και αιώνες. Η αποικιοκρατία κατά την περίοδο της φεουδαρχίας και μέχρι τον 19^οαιώνα δεν τηρούσε τα σημερινά προσχήματα: στρατιές σκλάβων φορτώνονταν αλυσοδεμένοι σε καράβια και μεταφέρονταν ως άμισθο εργατικό δυναμικό στις φυτείες και τις μητροπόλεις της Αμερικής και της Ευρώπης, όπου κατείχαν θέση υπανθρώπου και δούλευαν κάτω από το κνούτο και το μαστίγιο ως το θάνατο. Οι τρεις ταινίες του αφιερώματος επιστρέφουν μέσα από μυθοπλαστικές αφηγήσεις στην όχι και τόσο μακρινή ιστορία των σκλάβων της Αφρικής, δίνοντας τροφή για προβληματισμό πάνω στις φρικιαστικές ομοιότητες με το σήμερα, που η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία. Αυτή τη φορά, τα καράβια είναι φορτωμένα με ανθρώπους που ξενιτεύονται από τις χώρες όπου το κεφάλαιο εισβάλλει στρατιωτικά ή οικονομικά, διωγμένοι «με τη θέλησή τους», δεμένοι όχι με αλυσίδες αλλά με το φόβο και την αγωνία για την επιβίωση, ενώ τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα παίρνουν σάρκα και οστά στα σύνορα της Ευρώπης-Φρούριο, όπου τα κύματα των κυνηγημένων φακελώνονται και καταγράφονται, για να επιλέξουν οι σύγχρονοι αφέντες το εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό που χρειάζονται...

~Πέμπτη 29/10/2015~

12 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΟΣ

(12 Years a Slave, ΗΠΑ - Ηνωμένο Βασίλειο, 2013, 134’)

Σκηνοθεσία: Στιβ Μακ Κουίν

Σενάριο: Τζον Ρίντλεϊ

Παραγωγή: Regency Enterprises, River Road Entertainment, Plan B Entertainment, New Regency Pictures, Film 4

Βασισμένη στο ομώνυμο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Σόλομον Νόρθαπ, η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του βρετανού εικαστικού και σκηνοθέτη Στιβ Μακ Κουίν αφηγείται τη ζωή ενός ελεύθερου μαύρου άνδρα από τη Νέα Υόρκη, ο οποίος απάγεται και πωλείται ως σκλάβος στη Λουιζιάνα, κερδίζοντας την ελευθερία του μετά από 12 χρόνια. Ο Μακ Κουίν μεταφέρει στην οθόνη τις κακουχίες και τον αγώνα του Σόλομον, ο οποίος προσπαθεί να επιβιώσει με όση αξιοπρέπεια του έχει απομείνει, ενώ παράλληλα ψάχνει τρόπους να κερδίσει ξανά την ελευθερία του. Σε μια μυθοπλασία που εγγράφεται στο στρωτό και ασφαλή δρόμο της χολιγουντιανής βιομηχανίας, ο Μακ Κουίν προσεγγίζει το θέμα του με εντιμότητα και εικονοπλαστική δύναμη. Η ταινία απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές όταν κυκλοφόρησε και τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το Οσκαρ και η Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας, καθιστώντας τον Μακ Κουίν τον πρώτο μαύρο κινηματογραφιστή που κερδίζει αυτό το βραβείο.

~ Πέμπτη 12/11/2015~

MANDERLAY

(Δανία - Σουηδία - Ολλανδία - Γαλλία - Γερμανία - Ηνωμένο Βασίλειο - Ιταλία, 2005, 138’)

Σενάριο, σκηνοθεσία: Λαρς φον Τρίερ

Παραγωγή: Zentropa Entertainment,13 ApS, Canal+, SigmaIII Films Ltd., Manderlay, Memphis Film International AB, Invicta Capital, Film I Vast, DR, Arte France Cinema, NPS Television, Degeto Film, Alan Young Pictures, Sveriges Television

Η ηρωίδα του Dogville, Γκρέις, φτάνει σε μια φυτεία της Αλαμπάμα όπου επικρατεί ακόμη ο θεσμός της δουλείας εν έτει 1933. Αποφασισμένη να βάλει τέλος στην εκμετάλλευση των σκλάβων αναλαμβάνει τον έλεγχο της φυτείας, κηρύσσοντας τη χειραφέτηση και προσπαθώντας να προετοιμάσει τους πρώην σκλάβους για την ελεύθερη ζωή. Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται όπως θα το ήθελε, καθώς ανακαλύπτει ότι οι «ελεύθεροι» πλέον άνθρωποι είναι τουλάχιστον απρόθυμοι να την ακολουθήσουν... Η δεύτερη ταινία της ανολοκλήρωτης τριλογίας «Αμερική – χώρα των ευκαιριών» του Λαρς φον Τρίερ μπορεί να ειδωθεί ως ένα σχόλιο πάνω στη σύγχρονη υποκρισία των ιμπεριαλιστικών πολέμων για την «απελευθέρωση» και τον «εκδημοκρατισμό» των μουσουλμανικών χωρών, αλλά κι ως μια δριμεία κριτική στον αγωνιστικό βολονταρισμό του «αναπτυγμένου» κόσμου. Διατηρώντας την αποστασιοποιητική φόρμα του μπρεχτικού σκηνικού που εισήγαγε στο Dogville, την ετοιμοπόλεμη κάμερα στο χέρι και την παιγνιώδη απλότητα ενός μύθου που εξωθεί τα κλισέ σε απρόβλεπτα άκρα, ο Τρίερ στρίβει το μαχαίρι στο συναίσθημα για να πυροδοτήσει τη σκέψη.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ- ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ένα μήνα μετά τις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, με ψηφισμένο το 3ο Μνημόνιο από τη κυβέρνηση ΣΥΡΖΑ-ΑΝΕΛ και ορατές πλέον τις επιπτώσεις των προαπαιτουμένων, καλούμε όλους/ες τους/τις συντρόφους/ισες, φίλους/ες και συναγωνιστές/στριες που έχουμε δώσει μαζί τις μάχες από το 2008 μέχρι σήμερα, να συζητήσουμε τα αδιέξοδα ενός συστήματος σε κρίση που οι εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη δεν έλυσαν και ούτε πρόκειται να λύσουν.

Ταυτόχρονα, να αναλύσουμε και να αναδείξουμε τις προοπτικές του μαχόμενου εργατικού και νεολαιϊστικου κινήματος που επτά συναπτά χρόνια δεν έχει γονατίσει στις απαιτήσεις ενός καπιταλισμού ζόμπι.

19/10/2015

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΕΚ)

ΚΟ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

http://eekmag.blogspot.gr/2015/10/blog-post_19.html

Ο φασισμός και ο ιμπεριαλισμός δολοφονούν! Μέτωπο των λαών!

Ο φασισμός και ο ιμπεριαλισμός δολοφονούν!

Μέτωπο των λαών!

            Καταγγέλλουμε τη νέα τεράστιας έκτασης δολοφονική επίθεση στην Άγκυρα των δυνάμεων του φασισμού και του ιμπεριαλισμού ενάντια στους αγωνιζόμενους τούρκικο και κούρδικο λαό, ενάντια στους προοδευτικούς, αντιφασίστες και αντιιμπεριαλιστές που προσπάθησαν να διαδηλώσουν στην Άγκυρα. Αποτελεί κλιμακούμενη συνέχεια των εγκληματικών ενεργειών του τούρκικου κράτους και του φασιστικού παρακράτους στο Ντιγιάρμπακιρ και στο Σουρούτς. Έγινε στο φόντο έντασης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε μια περιοχή (Ανατολική Μεσόγειος και Μέση Ανατολή) που δε θέλει πολύ για να μετατραπεί σε συνολικό παρανάλωμα!     

            Περισσεύει το θράσος των εκπροσώπων του τούρκικου κράτους όταν τολμάνε νε προσπαθούν να στοχοποιήσουν τα ίδια τα θύματα για το έγκλημα. Περισσεύει και η υποκρισία τους καθώς και η υποκρισία των αμερικάνων ιμπεριαλιστών όταν εκφράζουν την ανύπαρκτη λύπη τους για τους πάνω από εκατό νεκρούς. Όταν είναι αυτοί που στοχοποιούν καθημερινά τους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές, όταν είναι αυτοί που έχουν ενεργοποιήσει ένα σχέδιο καθημερινών διώξεων και καταστολής ενάντια στο αντιφασιστικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα των λαών της Τουρκίας και ενάντια στο εθνικό δημοκρατικό κίνημα των Κούρδων.        

            Πραγματικοί υπεύθυνοι της επίθεσης, όπως μπορεί κάθε νοήμων άνθρωπος να καταλάβει, είναι οι μηχανισμοί του τούρκικου κράτους και παρακράτους παρέα με τους ιμπεριαλιστές πάτρωνές τους και τους αντιδραστικούς ισλαμοφασίστες συμμάχους τους. Στόχος της επίθεσης είναι η τρομοκράτηση των λαών της Τουρκίας, η καταστολή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Κούρδων, η αποστολή μηνύματος υποταγής σε καθέναν που σηκώνει κεφάλι.         
           

            Οι αγωνιστές όμως της Τουρκίας και του Τούρκικου Κουρδιστάν έχουν πλούσια αγωνιστική εμπειρία κι έχουν αποδείξει ότι δεν πτοούνται από την τρομοκρατία και την καταστολή. Θα βγουν πιο δυνατοί και αποφασισμένοι, θα κάνουν ακόμα πιο μαζικό, δυνατό και μαχητικό το λαϊκό αντιφασιστικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.   
           

            Ο λαός και η νεολαία της χώρας μας πρέπει να καταγγείλουν αποφασιστικά τη σφαγή στην Άγκυρα. Και να συμβάλουν στην οικοδόμηση ενός δυνατό αντιιμπεριαλιστικού, αντιφασιστικού, διεθνιστικού και αντιπολεμικού μετώπου των λαών της περιοχής. Για να τσακιστούν οι φασιστικού τύπου κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί. Για να πεταχτούν έξω από την περιοχή οι ιμπεριαλιστές φονιάδες που παίζουν γεωστρατηγικά παιχνίδια πάνω σε εκατόμβες θυμάτων. Για να σταματήσουν οι διευκολύνσεις και η παραχώρηση ελληνικού εδάφους στους νατοϊκούς φονιάδες.

• ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ! 
• ΚΟΙΝΟΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ!
• ΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!
• ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΛΑΟ!

Ειδομένη, 6 Οκτώβρη 2015: Μη ξεχνάς τη προσφυγιά, μείνε άνθρωπος

ΕΙΔΟΜΕΝΗ 6 Οκτώβρη 2015

Αποστολή για την παράδοση της βοήθειας που μαζεύτηκε την προηγούμενη εβδομάδα με πρωτοβουλία της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης εργαζομένων ΙΚΑ Μαγνησίας, στην οποία ανταποκρίθηκαν οι συνάδελφοι υγειονομικοί του ΠΕΔΥ, ΕΟΠΥΥ, από το νοσοκομείο Β¨ολου αλλά και απλοί πολίτες που προσπάθησαν να ενισχύσουν την αποστολή με κάθε τρόπο. Την ώρα της άφιξης στο χώρο βρίσκονταν στο χώρο περίπου 3.000-3.500 πρόσφυγες.

Οι τέντες ήταν φισκαρισμένες από κόσμο που περίμενε να περάσει τα σύνορα κατά ομάδες το 50 ατόμων.

Σηκώνονται νέες τέντες υποδοχής.

 

     

ΒΟΛΟΣ: Για μια ανοικτή επιτροπή αγώνα βιομηχανικών εργατών

Αν οι περισσότεροι εργάτες της βιομηχανικής ζώνης νοιώθουν «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», υπάρχουν χιλιάδες άλλοι συνάδελφοί τους που έπεσαν στο γκρεμό της ανεργίας και κολυμπάνε στο ρέμα της φτώχιας. Όμως και οι ίδιοι οι καπιταλιστές έχουν το ίδιο πρόβλημα: Να λειτουργήσει το σύστημά τους δεν μπορεί. Όσο σπρώχνουν τους εργάτες στην απελπισία, στο τέλος οι εργάτες δεν θα έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και για το κεφάλαιο.
Τρία μνημόνια δεν είναι λίγα. Υπογραμμένα από όλα τα αστικά κόμματα του κεφαλαίου αλλά και τους πιστούς υπηρέτες του. Ο λαός μας ψήφισε στις 5 Ιούλη ένα τέλος στη φρίκη κι αυτοί μας υπόσχονται μια φρίκη χωρίς τέλος.
Το λουκέτο στη ΒΙΣ ξυπνά όλες τις μνήμες των προηγούμενων χρόνων, αγώνες που δόθηκαν και χάθηκαν. Αγώνες που ξεπουλήθηκαν πριν καν ξεκινήσουν. Εργοστάσια έκλεισαν, χιλιάδες άνεργοι. Ακόμα και τώρα που πάνω από 2.000 εργάτες κι εργάτριες στη βιομηχανική ζώνη αντιμετωπίζουν οξύτατα προβλήματα, μεταξύ ανεργίας, διαθεσιμότητας, εκ περιτροπής και πολλών μηνών χρωστούμενα, είναι αδύνατον να ενωθούν και να δράσουν από κοινού ενάντια στον ίδιο εχθρό. Ενάντια σε ένα σύστημα, ταξικό εκ θεμελίων, που σπέρνει τη καταστροφή. ¨Ένα σύστημα που θέλει σάρωμα κι όχι παρακάλια και μόνο βόλτες στα υπουργεία. Ένα σύστημα σε κρίση που ακόμα και ο έντιμος μαχητικός συνδικαλισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.
Οι καπιταλιστές μπροστά στο κίνδυνο ενώνονται για να γλυτώσουν. Όταν αυτό δεν επαρκεί κινητοποιούν τους μηχανισμούς του κράτους (αστυνομία, δικαστήρια) ή του παρακράτους (φασίστες). Η ενότητα που δείχνει ο εχθρός μας στο κίνδυνο κρύβει τις ρωγμές του συστήματός τους. Αυτοί που δεν θέλουν να συγκρουστούν ενάντιά του, θελημένα ή αθέλητα, κρατάνε το ραγισμένο γυαλί να μη σπάσει.

Καιρός να ενώσουμε κι εμείς τις δυνάμεις μας. Αντί να αντιμετωπίζει ο καθένας μόνος του το δικό του εργοδότη, τα δικά του προβλήματα, να κάνουμε το αυτονόητο. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε ένα πρόγραμμα κοινωνικής ανατροπής και ταξικής απελευθέρωσης.

Αναλαμβάνουμε τη πρωτοβουλία να διοργανώσουμε μια συζήτηση για τη δημιουργία μιας επιτροπής αγώνα των βιομηχανικών εργατών της περιοχής μας, ανοικτή στα σωματεία που θέλουν να παλέψουν κι όχι απλά να διαμαρτυρηθούν, ανοικτή σε εργαζόμενους κι άνεργους, ανοικτή σε εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, πρόθυμους να αγωνιστούν πέρα τα όρια του «έκπληκτου» εργατικού κέντρου και της ανύπαρκτης ΑΔΕΔΥ ή της ελεγχόμενης διαμαρτυρίας μέχρι να αλλάξουν οι συσχετισμοί, ενώ η κοινωνική καταστροφή διευρύνει ανεργία, φτώχια.

Σας καλούμε, την Παρασκευή 9 Οκτώβρη, 6.30μμ, στο ΧΩΡΟ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ, Ιωλκού 33-Βόλος για να συζητήσουμε ανοικτά, χωρίς καπελώματα και κρυφές ατζέντες, ένα πρόγραμμα κοινής δράσης ενάντια στα λουκέτα, τις διαθεσιμότητες, την εκ περιτροπής εργασία, τις μειώσεις των μισθών για τη συγκρότηση μιας ανοικτής επιτροπής αγώνα των βιομηχανικών εργατών/εργατριών.

Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (Μαγνησίας)

Για τη ΒΙΣ και τους βιομηχανικούς εργάτες της Μαγνησίας Τα εργοστάσια και όλη η εξουσία στους εργάτες

Οι περισσότεροι καπιταλιστές απείλησαν με λουκέτα και απολύσεις για το τι πρέπει να ψηφίσουμε στο δημοψήφισμα. Τους αγνοήσαμε και ψηφίσαμε ΟΧΙ στη λιτότητα, την ανεργία, τη διαρκή υποβάθμιση της ζωής μας.

Η παλιά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έκανε το ψάρι κρέας και υποστήριξε ότι το μνημόνιο Νο3 είναι…μονόδρομος. Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπερβαίνοντας… το παλιό, έχει τώρα τη στήριξη όλων των αστικών κομμάτων, των ευρωπαϊκών μηχανισμών λιτότητας και του κεφαλαίου αφού μπορούν να συνεχίσουν απρόσκοπτα την αφαίμαξη όλων μας, να συνεχίσουν τα λουκέτα στα εργοστάσια, την εκ περιτροπής εργασίας, τις διαθεσιμότητες, τις μειώσεις των μισθών και φυσικά να επεκτείνουν την ανεργία, τη μαύρη, φτηνή κι ελαστική εργασία.

Παρά τις απελπισμένες προσπάθειές τους να σώσουν το καπιταλισμό, η κρίση επεκτείνεται σε όλη την Ευρώπη μετά το χρηματιστηριακό κραχ στη Κίνα κι επιδεινώνεται μετά το σκάνδαλο της εταιρείας VOLKSWAGEN με το πειραγμένο λογισμικό των ρύπων. Οι τράπεζες χρειάζονται ένα νέο σκασμό από λεφτά για να διασωθούν, ενώ νέα δυσβάστακτα μέτρα έρχονται και νέοι άνεργοι και φτωχοί.

Η χαρτοποιία της ΒΙΣ βάζει λουκέτο, η ΧΑΛΒΟΥΡΓΊΑ εκ περιτροπής, η SOVEL διαθεσιμότητες και δεκάδες μικρότερες επιχειρήσεις συνδεδεμένες με αυτές, ζουν το δράμα της απλήρωτης δουλειάς, στα πρόθυρα πολλές από αυτές του λουκέτου. Μαζί με τη φοροκαταιγίδα του μνημονίου, δημιουργείται το απόλυτο αδιέξοδο στη ζωή μας και των οικογενειών μας.

Το Εργατικό Κέντρο Βόλου, «έκπληκτο» ως συνήθως, διαπιστώνει ότι οι εργοδότες δεν κράτησαν το λόγο τους στα υπουργεία κι υπόσχεται νέους αγώνες, πάντα εκ των υστέρων.

Όμως ο συνδικαλιστικός αγώνας όπως τον ήξεραν τέλειωσε μαζί με το πρώτο μνημόνιο. Ούτε παρακάλια, ούτε μυστικές συζητήσεις, ούτε βόλτες στα υπουργεία, ούτε 24ωρες απεργιακές τουφεκιές έσωσαν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Δεν σώθηκαν κι εργοστάσια με μαχητικούς εργάτες που διάλεξαν το δρόμο της περιχαράκωσης στα πλαίσια του συνδικαλιστικού αγώνα «ενάντια στο δικό μου εργοδότη, του δικού μου εργοστασίου για το δικό μου πρόβλημα»

Απαιτείται ένα νέο πλαίσιο αγώνων που να χτυπάει το καπιταλισμό στη καρδιά του, συνολικά και ολοκληρωτικά. Η επόμενη μέρα πρέπει να είναι εφιάλτης γι αυτούς κι όχι για εμάς. Όλα τα ημίμετρα είναι καταδικασμένα να αποτύχουν.

Οι βιομηχανικοί εργάτες της ΒΙΣ αλλά και όλοι μας πρέπει να παλέψουμε:  

1. Να υπάρξει μια νομοθετική ρύθμιση αποκλειστικά για το εργοστάσιο της ΒΙΣ (όχι ένας γενικός νόμος που θα ερμηνεύεται κατά το δοκούν από τα δικαστήρια) που να ανακόπτει όλες τις διαδικασίες λουκέτου, να εθνικοποιεί το εργοστάσιο χωρίς καμιά αποζημίωση στον Φιλίππου, να διαγράφει κάθε απαίτηση ιδιωτών πιστωτών έναντι του πάγιου εξοπλισμού της εταιρείας (οικόπεδα, μηχανήματα, κλπ) και θα τα αποδίδει όλα στους εργάτες της ΒΙΣ.
2. Η νέα διοίκηση της εταιρείας να οριστεί αποκλειστικά από τη γενική συνέλευση των εργατών, άμεσα υπόλογη σε αυτήν και άμεσα ανακλητή από αυτήν.
3. Να ασκηθούν όλα τα τυχόν δικαιώματα του δημοσίου (εφορία, ΙΚΑ, κλπ) και των εργατών (δεδουλευμένες οφειλές, ασφαλιστικές εισφορές, κλπ) έναντι όλων των υπολοίπων περιουσιακών στοιχείων των εργοδοτών και να επιστραφούν όλες οι επιδοτήσεις που έχουν δοθεί με τους αναπτυξιακούς νόμους.
4. Να χρηματοδοτηθεί η ΒΙΣ από τις τράπεζες άτοκα, οι οποίες αυτή τη στιγμή αν και διαθέτουν ιδιωτικό management στη πραγματικότητα ανήκουν στο κράτος μέσω των μηχανισμών χρηματοδότησης που έχουν στηθεί για τη διάσωσή τους. Αίτημά μας πρέπει να γίνει να περάσουν οι χρυσοπληρωμένες τράπεζες στα χέρια των εργαζομένων, γιατί μόνο τότε είναι δυνατόν να υπάρξει η αναγκαία χρηματοδότηση στη βάση των κοινωνικών αναγκών και όχι για το κέρδος, ώστε να πολεμηθεί η μαζική ανεργία και εξαθλίωση των εργατών. Η χρηματοδότηση πρέπει να εμπεριέχει και τη μορφή κρατικών εγγυήσεων για την επαναλειτουργία του εργοστασίου.
5. Να υπάρξουν ρυθμίσεις που να διασφαλίζουν στη ΒΙΣ δικαίωμα προτίμησης σε όλες τις προμήθειες του δημοσίου και σε όλα τα έργα που χρηματοδοτεί το δημόσιο μέσω προκηρύξεων ώστε να υπάρξει αντικείμενο εργασιών για τη ΒΙΣ.

Σήμερα που σχεδόν όλοι οι βιομηχανικοί εργάτες του νομού και της χώρας αντιμετωπίζουν το φάσμα της εξαθλίωσης, με χιλιάδες άνεργους δίπλα μας, μια ανοικτή επιτροπή αγώνα πλαισιωμένη από τους εργάτες όλων των εργοστασίων, ανοικτή σε εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, ανοικτή στους άνεργους, είναι αναγκαία όσο ποτέ για να δοθεί νέα μορφή στους αγώνες μας στο δικαίωμα για δουλειά και ζωή αλλά κι εκείνο το περιεχόμενο που συνοψίζεται στο σύνθημα «Τα εργοστάσια και όλη η εξουσία στους εργάτες».

30/9/2015

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΕΚ)

ΚΟ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ