Οι περισσότεροι καπιταλιστές
απείλησαν με λουκέτα και απολύσεις για το τι πρέπει να ψηφίσουμε στο
δημοψήφισμα. Τους αγνοήσαμε και ψηφίσαμε ΟΧΙ στη λιτότητα, την ανεργία, τη
διαρκή υποβάθμιση της ζωής μας.
Η παλιά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
έκανε το ψάρι κρέας και υποστήριξε ότι το μνημόνιο Νο3 είναι…μονόδρομος. Η νέα
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπερβαίνοντας… το παλιό, έχει τώρα τη στήριξη όλων των
αστικών κομμάτων, των ευρωπαϊκών μηχανισμών λιτότητας και του κεφαλαίου αφού
μπορούν να συνεχίσουν απρόσκοπτα την αφαίμαξη όλων μας, να συνεχίσουν τα
λουκέτα στα εργοστάσια, την εκ περιτροπής εργασίας, τις διαθεσιμότητες, τις
μειώσεις των μισθών και φυσικά να επεκτείνουν την ανεργία, τη μαύρη, φτηνή κι
ελαστική εργασία.
Παρά τις απελπισμένες προσπάθειές
τους να σώσουν το καπιταλισμό, η κρίση επεκτείνεται σε όλη την Ευρώπη μετά το
χρηματιστηριακό κραχ στη Κίνα κι επιδεινώνεται μετά το σκάνδαλο της εταιρείας VOLKSWAGEN με το πειραγμένο
λογισμικό των ρύπων. Οι τράπεζες χρειάζονται ένα νέο σκασμό από λεφτά για να
διασωθούν, ενώ νέα δυσβάστακτα μέτρα έρχονται και νέοι άνεργοι και φτωχοί.
Η χαρτοποιία της ΒΙΣ βάζει
λουκέτο, η ΧΑΛΒΟΥΡΓΊΑ εκ περιτροπής, η SOVEL διαθεσιμότητες και δεκάδες
μικρότερες επιχειρήσεις συνδεδεμένες με αυτές, ζουν το δράμα της απλήρωτης
δουλειάς, στα πρόθυρα πολλές από αυτές του λουκέτου. Μαζί με τη φοροκαταιγίδα
του μνημονίου, δημιουργείται το απόλυτο αδιέξοδο στη ζωή μας και των
οικογενειών μας.
Το Εργατικό Κέντρο Βόλου, «έκπληκτο»
ως συνήθως, διαπιστώνει ότι οι εργοδότες δεν κράτησαν το λόγο τους στα
υπουργεία κι υπόσχεται νέους αγώνες, πάντα εκ των υστέρων.
Όμως ο συνδικαλιστικός αγώνας
όπως τον ήξεραν τέλειωσε μαζί με το πρώτο μνημόνιο. Ούτε παρακάλια, ούτε
μυστικές συζητήσεις, ούτε βόλτες στα υπουργεία, ούτε 24ωρες απεργιακές
τουφεκιές έσωσαν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Δεν σώθηκαν κι
εργοστάσια με μαχητικούς εργάτες που διάλεξαν το δρόμο της περιχαράκωσης στα
πλαίσια του συνδικαλιστικού αγώνα «ενάντια στο δικό μου εργοδότη, του δικού μου
εργοστασίου για το δικό μου πρόβλημα»
Απαιτείται ένα νέο πλαίσιο αγώνων
που να χτυπάει το καπιταλισμό στη καρδιά του, συνολικά και ολοκληρωτικά. Η
επόμενη μέρα πρέπει να είναι εφιάλτης γι αυτούς κι όχι για εμάς. Όλα τα
ημίμετρα είναι καταδικασμένα να αποτύχουν.
Οι βιομηχανικοί εργάτες της ΒΙΣ
αλλά και όλοι μας πρέπει να παλέψουμε:
- Να υπάρξει μια νομοθετική ρύθμιση αποκλειστικά για το εργοστάσιο της ΒΙΣ (όχι ένας γενικός νόμος που θα ερμηνεύεται κατά το δοκούν από τα δικαστήρια) που να ανακόπτει όλες τις διαδικασίες λουκέτου, να εθνικοποιεί το εργοστάσιο χωρίς καμιά αποζημίωση στον Φιλίππου, να διαγράφει κάθε απαίτηση ιδιωτών πιστωτών έναντι του πάγιου εξοπλισμού της εταιρείας (οικόπεδα, μηχανήματα, κλπ) και θα τα αποδίδει όλα στους εργάτες της ΒΙΣ.
- Η νέα διοίκηση της εταιρείας να οριστεί αποκλειστικά από τη γενική συνέλευση των εργατών, άμεσα υπόλογη σε αυτήν και άμεσα ανακλητή από αυτήν.
- Να ασκηθούν όλα τα τυχόν δικαιώματα του δημοσίου (εφορία, ΙΚΑ, κλπ) και των εργατών (δεδουλευμένες οφειλές, ασφαλιστικές εισφορές, κλπ) έναντι όλων των υπολοίπων περιουσιακών στοιχείων των εργοδοτών και να επιστραφούν όλες οι επιδοτήσεις που έχουν δοθεί με τους αναπτυξιακούς νόμους.
- Να χρηματοδοτηθεί η ΒΙΣ από τις τράπεζες άτοκα, οι οποίες αυτή τη στιγμή αν και διαθέτουν ιδιωτικό management στη πραγματικότητα ανήκουν στο κράτος μέσω των μηχανισμών χρηματοδότησης που έχουν στηθεί για τη διάσωσή τους. Αίτημά μας πρέπει να γίνει να περάσουν οι χρυσοπληρωμένες τράπεζες στα χέρια των εργαζομένων, γιατί μόνο τότε είναι δυνατόν να υπάρξει η αναγκαία χρηματοδότηση στη βάση των κοινωνικών αναγκών και όχι για το κέρδος, ώστε να πολεμηθεί η μαζική ανεργία και εξαθλίωση των εργατών. Η χρηματοδότηση πρέπει να εμπεριέχει και τη μορφή κρατικών εγγυήσεων για την επαναλειτουργία του εργοστασίου.
- Να υπάρξουν ρυθμίσεις που να διασφαλίζουν στη ΒΙΣ δικαίωμα προτίμησης σε όλες τις προμήθειες του δημοσίου και σε όλα τα έργα που χρηματοδοτεί το δημόσιο μέσω προκηρύξεων ώστε να υπάρξει αντικείμενο εργασιών για τη ΒΙΣ.
Σήμερα που
σχεδόν όλοι οι βιομηχανικοί εργάτες του νομού και της χώρας αντιμετωπίζουν το
φάσμα της εξαθλίωσης, με χιλιάδες άνεργους δίπλα μας, μια ανοικτή επιτροπή
αγώνα πλαισιωμένη από τους εργάτες όλων των εργοστασίων, ανοικτή σε
εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, ανοικτή στους άνεργους, είναι
αναγκαία όσο ποτέ για να δοθεί νέα μορφή στους αγώνες μας στο δικαίωμα για
δουλειά και ζωή αλλά κι εκείνο το περιεχόμενο που συνοψίζεται στο σύνθημα «Τα εργοστάσια και όλη η εξουσία στους
εργάτες».
30/9/2015
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΕΕΚ)
ΚΟ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
