Πυρήνα της εκδήλωσης αποτέλεσε το κομβικό ζήτημα του χρέους τόσο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, που συνδέεται άρρηκτα με το ζήτημα της εξουσίας.
Για να γίνει κατανοητό το χρέος ως έννοια τοποθετήθηκε, από τον εισηγητή Γ.Αγγέλη, στις διαστάσεις της παγκόσμιας οικονομίας και κρίσης. Βρίσκεται πλάι πλάι στις έννοιες της ύφεσης και του αποπληθωρισμού. Κάθε οικονομικό μέτρο - τακτική διαχείρισής τους ( δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων, χρηματοδότηση ανάπτυξης με έξοδο στις αγορές, μνημόνια ) που εφαρμόστηκε μέσα στα όρια της αστικής δημοκρατικής νομιμότητας, από κυβερνήσεις και τράπεζες, από το 2008 μέχρι σήμερα και από τις ΗΠΑ και την ΕΕ μέχρι την Ιαπωνία, απέτυχε πλήρως, οδηγώντας την εργατική τάξη σε κοινωνικό αποκλεισμό, απόγνωση και εξόντωση, γιατί η οικονομία δεν έχει από που να χρηματοδοτηθεί, αφού δεν υπάρχουν σήμερα κεφάλαια για επένδυση στην παραγωγή!
Τα τελευταία οχυρά - όπλα στα οποία καταφεύγει το χρεοκοπημένο καπιταλιστικό σύστημα και το προσωπικό του είναι ο πόλεμος και ο φασισμός με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ουκρανία, όπου το όνειρο επανάκτησης των αγορών έληξε με την επιβολή ενός εφιάλτη. Η επιβαλλόμενη αντεπανάσταση όμως έρχεται αντιμέτωπη με την οργάνωση και απάντηση της εργατικής τάξης με επανάσταση.
Οι ερωτήσεις και η συζήτηση που ακολούθησε έβαλαν στο επίκεντρο όλους τους παρευρισκόμενους, εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους ως υποκείμενα της ίδιας μας της ιστορίας και όχι ως αντικείμενα εκμετάλλευσης.
Το ερώτημα, ποιος και πώς διαπραγματεύεται το χρέος, ανατράπηκε και αντικαταστάθηκε με το ερώτημα, βιωσιμότητα του χρέους η βιωσιμότητα του καπιταλιστικού συστήματος και τελικά με το ποιος κυβερνάει και ποιος έχει την εξουσία. Το χρέος δεν είναι βιώσιμο ούτε διαπραγματεύσιμο, αλλά διαγράφεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, το σύνολο της εργατικής τάξης.
Για να γίνει κατανοητό το χρέος ως έννοια τοποθετήθηκε, από τον εισηγητή Γ.Αγγέλη, στις διαστάσεις της παγκόσμιας οικονομίας και κρίσης. Βρίσκεται πλάι πλάι στις έννοιες της ύφεσης και του αποπληθωρισμού. Κάθε οικονομικό μέτρο - τακτική διαχείρισής τους ( δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων, χρηματοδότηση ανάπτυξης με έξοδο στις αγορές, μνημόνια ) που εφαρμόστηκε μέσα στα όρια της αστικής δημοκρατικής νομιμότητας, από κυβερνήσεις και τράπεζες, από το 2008 μέχρι σήμερα και από τις ΗΠΑ και την ΕΕ μέχρι την Ιαπωνία, απέτυχε πλήρως, οδηγώντας την εργατική τάξη σε κοινωνικό αποκλεισμό, απόγνωση και εξόντωση, γιατί η οικονομία δεν έχει από που να χρηματοδοτηθεί, αφού δεν υπάρχουν σήμερα κεφάλαια για επένδυση στην παραγωγή!
Τα τελευταία οχυρά - όπλα στα οποία καταφεύγει το χρεοκοπημένο καπιταλιστικό σύστημα και το προσωπικό του είναι ο πόλεμος και ο φασισμός με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ουκρανία, όπου το όνειρο επανάκτησης των αγορών έληξε με την επιβολή ενός εφιάλτη. Η επιβαλλόμενη αντεπανάσταση όμως έρχεται αντιμέτωπη με την οργάνωση και απάντηση της εργατικής τάξης με επανάσταση.
Οι ερωτήσεις και η συζήτηση που ακολούθησε έβαλαν στο επίκεντρο όλους τους παρευρισκόμενους, εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους ως υποκείμενα της ίδιας μας της ιστορίας και όχι ως αντικείμενα εκμετάλλευσης.
Το ερώτημα, ποιος και πώς διαπραγματεύεται το χρέος, ανατράπηκε και αντικαταστάθηκε με το ερώτημα, βιωσιμότητα του χρέους η βιωσιμότητα του καπιταλιστικού συστήματος και τελικά με το ποιος κυβερνάει και ποιος έχει την εξουσία. Το χρέος δεν είναι βιώσιμο ούτε διαπραγματεύσιμο, αλλά διαγράφεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, το σύνολο της εργατικής τάξης.
