«Γεννιέται κανείς φασίστας ή γίνεται στην πορεία;»

«Και σε άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου που πλήττονται ιδιαίτερα από την συστημική κρίση όπως εμείς υπάρχει το φαινόμενο της ανόδου του φασισμού αλλά δεν είναι τόσο οξυμένο όπως στη χώρας μας. Πως εξηγείται αυτό;»
Ήταν μερικά από τα καίρια ερωτήματα που τέθηκαν στη χθεσινή εκδήλωση της Λαϊκής Συνέλευσης γειτονιάς Αγ. Νεκταρίου Βόλου με ομιλητή το Σάββα Μιχαήλ, διακεκριμένο συγγραφέα- φιλόσοφο και γ.γ. του ΕΕΚ (Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα). 

Η συναγωνίστρια Χρ. ξεκίνησε με καλωσόρισμα του ομιλητή τονίζοντας την επιτακτικότητα για την οργάνωση μιας τέτοιας εκδήλωσης. Στη συνέχεια έγινε παρουσίαση του ομιλητή από την Ε. και μικρή αναφορά στα γεγονότα του τελευταίου μήνα. Πριν ξεκινήσει η συζήτηση προβλήθηκε η ταινία μικρού μήκους, ιρανικής παραγωγής με τίτλο “Two & Two” (2+2=5) σε σενάριο και σκηνοθεσία Βabak Anvari. Η ταινία πραγματεύεται με αλληγορικό τρόπο τη σχέση χειραγώγησης της σκέψης και δράσης αλλά και αντίστασης στην εξουσία. Μπορεί η ωμή βία να καθυποτάξει τους ανθρώπους ή προκαλεί και την αντίστασή τους;

Ο Σάββας Μιχαήλ αναφέρθηκε στη δίκη της 3ης Σεπτεμβρίου, που έσυρε στο εδώλιο του κατηγορουμένου τον ίδιο και τον Κ. Μουτζούρη, μετά από μήνυση της Χρυσής Αυγής, και αθωώθηκαν παμψηφεί. Το μακρύ χέρι του συστήματος, χρησιμοποιώντας το ίδιο το σύστημα αλλά και χρησιμοποιούμενο από αυτό, προσπάθησε να πλήξει κεκτημένα που έχουν κατακτηθεί με αίμα. Το διακύβευμα σ’ αυτή τη δίκη δεν ήταν μόνο η ποινικοποίηση του αντιφασιστικού λόγου και κατ’ επέκταση της αντιφασιστικής δράσης, σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης αλλά και ο αγώνας να επικρατήσει το ανθρώπινο μέσα στον άνθρωπο.
Όπως αναφέρθηκε και ο ίδιος ο ομιλητής, αυτή ήταν μια μικρή νίκη στον αγώνα κατά του φασισμού, στην πάλη για το ανθρώπινο. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη να συνδεθεί ο αντιφασιστικός αγώνας με τις απεργιακές κινητοποιήσεις και την πάλη για να κερδίσουμε τη ζωή μας.
Στο τέλος ο συναγωνιστής Γ. αναφέρθηκε στην ίδια τη συνέλευση και τον ενεργό ρόλο που διαδραματίζει στην τοπική κοινωνία. Η συνέλευση στηρίζει τους απεργιακούς και αντιφασιστικούς αγώνες και παρεμβαίνει με τη δυναμική της σε διάφορες δράσεις με εμφανή αποτελέσματα. «Όσο περισσότεροι αγωνιστούμε στο δρόμο, τόσα περισσότερα θα κατακτήσουμε», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε μέλος της συνέλευσης. 

Δε μας φοβίζει κανείς αλλά μας εξοργίζει.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν είναι απλά μνήμη, αλλά αγώνας για ζωή.

Η συζήτηση έκλεισε με την προβολή της διασκευής από τον Παύλο Φύσσα του τραγουδιού του Γ. Αγγελάκα «Σιγά μην κλάψω»

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ

στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω

και πως ο κόσμος είν’ ανήμερο θεριό

κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.

Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ

μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω

και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό

είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.

Μα εγώ μ’ ένα άγριο περήφανο χορό

σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

φώτο: δρόμος Μαγνησίας

http://denplirono-anatropi.blogspot.gr/