Πέμπτη 12/9 πλ. Πανεπιστημίου, Βόλος
Κανένας κοινωνικός και πολιτικός χώρος δεν αποτελείται μόνο από τα ντουβάρια του. Αποτελεί ένα κομμάτι του εαυτού μας, της καθημερινότητάς μας και της κοινωνικής και πολιτικής μας ύπαρξης. Είτε πρόκειται για καταλήψεις, είτε για αυτοοργανωμένους χώρους και στέκια, μέσα σε αυτά δημιουργούμε σχέσεις, στεγάζουμε την πολιτική μας δράση και αναπτύσσουμε συλλογικές διαδικασίες, μακριά και ενάντια σε εξουσιαστικές και εκμεταλλευτικές λογικές. Ως μέρος της ζωής και της καθημερινότητάς μας, οι καταλήψεις είναι το σπίτι μας.
Μετά από ένα διάστημα «ανάπαυσης» των πάνοπλων ταγμάτων του Δένδια, το σχέδιο «νόμος και τάξη» μπαίνει και πάλι σε εφαρμογή. Τον τελευταίο μήνα, καταλήψεις σε Πάτρα, Μεσολόγγι, Γιάννενα, Ηγουμενίτσα και Θεσσαλονίκη έπαψαν πλέον να αποτελούν «εστίες ανομίας» και -σύμφωνα με τις δηλώσεις του ακροδεξιού υπουργού- οι δημόσιοι χώροι που είχαν καταληφθεί αποδόθηκαν και πάλι προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας. Την ίδια στιγμή, η ίδια αυτή κυβέρνηση -μέσω του ΤΑΙΠΕΔ- ξεπουλά δημόσια πλούτο, χαρίζει κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, δεσμεύει λιμάνια, αεροδρόμια, οργανισμούς ύδρευσης για να τα βγάλει και αυτά όσο-όσο στο σφυρί, αλλά και κλείνει νοσοκομεία, απολύει χιλιάδες εκπαιδευτικούς και διοικητικούς υπαλλήλους πανεπιστημίων, αποδεικνύοντας έτσι για μια ακόμα φορά και με τον πιο εξοργιστικό τρόπο, το πόσο πραγματικά «νοιάζεται» τόσο για την ελληνική κοινωνία, όσο και για τη δημόσια περιουσία.
Στις καταλήψεις και στα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια αναπτύσσονται προβληματισμοί, ανησυχίες, σχέδια δράσης αντίθετα στις πολιτικές που θέλουν να μας επιβάλουν, παραδείγματα αγώνα, αλληλεγγύης και ανατρεπτικής δράσης στην καθημερινότητα, παραδείγματα στάσης ζωής ενάντια στη χειραγώγηση και στην υποταγή. Οι καταλήψεις και τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια συνιστούν χώρους έκφρασης έμπρακτης αλληλεγγύης, προτάσεων κοινωνικού αγώνα, δεξαμενές σκέψης αμφισβήτησης, εστίες ρήξης και ανατροπής, «όπλο» στα χέρια των καταπιεσμένων και όσων αντιστέκονται, προάγγελοι της κοινωνικής έκρηξης που δεν θα αργήσει να φτάσει. Και όλα αυτά τους ενοχλούν και τους τρομάζουν.
