ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Κρίμα για ένα Κόμμα που διατυπώνει συνεχώς πως βρίσκεται στο πλευρό των εργαζομένων, οι οποίοι βάλλονται από σκληρά αντεργατικά μέτρα, τόσο από πλευράς Κυβέρνησης όσο και από το ευρύτερο καπιταλιστικό σύστημα, να στέκεται απέναντι σε ένα δίκαιο αγώνα που στάθηκε λαμπρό παράδειγμα αντίστασης και πάλης, όπως οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ., που απέδειξαν πως οι εργατικοί αγώνες μπορούν να νικήσουν και να σηματοδοτήσουν τη συνέχεια της εργατικής πάλης μέχρι την Ανατροπή και την επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων.
Ηλέκτρα Προσήλια
Σύμφωνα με εκτίμηση του ΚΚΕ στην ΚΟΜΕΠ, το πρώτο Σωματείο Εργοστασίου στην Ελλάδα που πήρε την διαχείρισή του στα χέρια των εργατών πολεμόντας τα σκληρά αντεργατικά μέτρα της εργοδοσίας, η ΒΙΟ.ΜΕ., αποτελείται από Βιομήχανους Καπιταλιστές.
Κρίμα για ένα Κόμμα που διατυπώνει συνεχώς πως βρίσκεται στο πλευρό των εργαζομένων, οι οποίοι βάλλονται από σκληρά αντεργατικά μέτρα, τόσο από πλευράς Κυβέρνησης όσο και από το ευρύτερο καπιταλιστικό σύστημα, να στέκεται απέναντι σε ένα δίκαιο αγώνα που στάθηκε λαμπρό παράδειγμα αντίστασης και πάλης, όπως οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ., που απέδειξαν πως οι εργατικοί αγώνες μπορούν να νικήσουν και να σηματοδοτήσουν τη συνέχεια της εργατικής πάλης μέχρι την Ανατροπή και την επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων.
Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. δεν δέχτηκαν πολιτικό καπέλωμα από κανένα χώρο, αντιθέτως στηρίχθηκαν από αλληλέγγυους χώρους, κινήσεις και πολίτες “οπορτουνιστών” και “αντιεξουσιαστών”, όπως αναφέρεται το Κόμμα του Λαού στο ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΕΚ και μια σειρά ακόμη αλληλέγγυων χώρων. Είναι αυτοί οι οπορτουνιστές και αντιεξουσιαστές που δεν έλειψαν στιγμή από το πλευρό των απεργών, των απολυμένων, των ανασφάλιστων, των ανέργων και των τρομοκρατημένων εργαζομένων από τα σκληρά μνημονιακά μέτρα. Είναι αυτοί οι αλληλέγγυοι που δεν καταδίκασαν κανέναν εργατικό αγώνα επειδή δεν μπόρεσαν να τον καρπωθούν και να αποκομίσουν πολιτικό όφελος από αυτόν.
Το ευτυχές γεγονός είναι πως πλέον η κοινωνία της Ελλάδας σκληρά δοκιμασμένη από αντιλαϊκά μέτρα των περασμένων χρόνων και πλέον δεν δίνει ανοχή σε όσους στέκονται απέναντί της.
Ίσως κατά το ΚΚΕ οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. έπρεπε να μείνουν άπραγοι και να αποδεχτούν την απόλυση, ίσως δεν έπρεπε να αγωνιστούν για το δίκιο τους, αλλά να προσέλθουν όντας άνεργοι στις γραμμές του ΠΑΜΕ και να διαδηλώσουν εναντίον του Καπιταλισμού. Κι ίσως με αυτή την επιλογή θα κοιτούσαν τα πεινασμένα τους παιδιά με παραπάνω υπερηφάνια στα μάτια από ότι τώρα που κάνανε πράξη το σύνθημα “εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”.
Ίσως κι ο ΣΥΡΙΖΑ έσφαλλε που δεσμεύτηκε για νομιμοποίηση του αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ. Μάλλον έπρεπε να συμβουλευτεί την πολύχρονη εμπειρία του ΚΚΕ σε εργατικούς αγώνες και απλά να αδιαφορήσει για το μέλλον αυτών των εργαζομένων.
Βιομήχανος Καπιταλιστής; Έτσι λοιπόν ορίζεται πλέον ο αγωνιστής εργάτης που Αντιστέκεται με καθαρό βλέμμα απέναντι σε μια εργοδοσία που τον αντιμετωπίζει ως νούμερο κι όχι ως άνθρωπο;
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι δίκαιοι αγώνες συνεχίζονται μέσα στην κοινωνία, και εκείνοι που τους καταδικάζουν, δυστυχώς αυτοεξορίζονται από την κοινωνία.
Ηλέκτρα Προσήλια
